Zomaar aan zee

Verwondering blijft wel! Zomaar wonen aan zee! Buiten komen en dan direct de zeelucht opsnuiven en aan de horizon de grote leegte zien, alsof je daar aan de einder zomaar van de aarde kan vallen. En dan: dijk, strand, zand en branding en al die mensen, die juist hier de neiging hebben om hun schoenen en andere dingen uit te trekken om languit in dat zand te gaan liggen. Ik blijf het toch wat wonderlijk en vertederend vinden. Vertederend is het ook om te zien, hoe mensen van mijn leeftijd en nog ouder terug kind worden. Of hoe ze met hun plooirokken en opgerolde broeken de dijk op komen en dan minutieus het zand tussen hun tenen uitpulken om daarna weer hun stadse schoenen aan te trekken en verjongd het binnen-land in te wandelen

Over boeken en verhuizen

Met mijn grote verhuis van vorig jaar, van groot naar klein, moest ik eerder boeken weg doen dan er aan te schaffen. Ook nu heb ik nog altijd honderden oudere boeken over gezondheid, natuur en kruiden in grotere en kleine kartonnen dozen opgeslagen om wel of niet weg te geven, te ruilen of te verkopen. Bij deze open ik zo'n doos om de inhoud nog eens te bekijken. Belangstelling?

De Provisiekast. Kirsten Fasmer. ISBN 90 2100196 9
Le vétérinaire du Bon Dieu. Max Rombi.
Groot kruiden gezondheidsboek. Dr. Heinrich Neuthaler. ISBN 90 252 6235 X
De Kruidenbijbel. Peter McHoy & Pamela Westland. ISBN 90 72267 94 X
Herbs for Health and Healing. Kathi Kelville. ISBN 0 87596 293 9
The Essential Book of Herbal Medecine. Simon Mills. ISBN 0 14 019309 X
Aids and Chinese Medecine. Zhang & Hong-yen. ISBN 0 87983 673 3
Vitaminen Mineralen Kruiden. H. Winter Griffith. ISBN 90 215 1507 5
De natuur is uw medicijnkastje. Richard Lucas. ISBN 90 264 9725 3
Herbal Remedies. Prof. Talalaj & Dr Czechowicz. ISBN 0 85572 189 8

Ondertussen ben ik wel bekomen van de shock en durf wel eens opnieuw een boek kopen. Een aanwinst is 'Onze volkstaal voor kruiden en artsenijen' van apotheker Vandebussche. een boek zonder ISBN nummer, want uitgeven in eigen beheer en wel in 1955. Een dikke pil van 650 bladzijden met hoofdzakelijk opsommingen van volkse plantennamen. Klinkt niet direct aantrekkelijk maar is wel een immense bron van informatie, die we voorlopig nog niet terugvinden op internet.

Een voorbeeld uit het boek van Vandebussche: Alchemilla

Alchemilla vulgaris* (L.)
LAT: Aphanes vulgaris. (L.)
NED: Gemene leeuwe klauw (poot - voet) ; Vrouwenmantel-kruid; Onze-lieve-vrouwemantel; Sinnauw (N. Ned,); Leeuweblad, Mantel van Freya (N. Ned.); Grote senickel.
FR: Alchemille commune; Pied-de-lion; Manteau de Notre-Dame; Manteau des dames; Patte-de-lapin; Porte-rosée; Picpoux; Pinoux.
DUI: Frauenmantel; Taubecher; Regendachle; Sinau.
ENG: Lady's mantle.

KOMMENTAAR
Dodoens 1644 : Men noemt dit cruydt in 't latijn alchemilla ende alchimilla; andere : planta leonis ende pes leonis. De synnauw is dienstelijck in alle de wonden ende ghebreken daer de sanikel (sanicula europaea) goedt toe is, in de selve maniere als de sanikel ghebruyckt zijnde. Sy stelpt het bloedt ende maendt-stonden die onmatelijcken vloeden. De selve ghestooten ende op de vrouwen ende maeghden borsten gheleyt, maeckt die hard ende stijf; belettende dat sy niet te seer en swillen ende te bol oft dick en worden. Dit cruydt wordt van de vrou-wen veel gheacht om dat het sonderlinghen goedt is om de onvruchtbaere vrou-wen tot ontfanghen te brenghen.
Pharmacop. 1747 : Deszelfs Bladeren zyn versterkende en zamentrekkende : Hierom moet menze in den Witten Vloet der Vrouwen niet gering achten.
Paque : Men heeft in de vorm van de bladeren een gelijkenis gevonden met een leeuwenklauw.

Zie ook: Vrouwenmantel, thee uit de tuin | Mens en gezondheid: Alternatief

Op mijn bijna dagelijkse wandeling naar de krantenwinkel staat het grote nieuws van vandaag, voor mij tenminste, niet in de krant, maar vind ik gewoon in het grasveld bij het tramstation. Daar groeien zomaar verschillende rosetten van de zeldzame plant Reseda luteola, in het Vlaams Wouw. Een wauwgevoel was het wel voor mij om deze verfstofplanten hier, op een toch wel vreemde plaats, te vinden. Normaal groeien ze op open terreinen samen met andere Tweejarigen zoals Toortssoorten en Slangekruid. Ik ken ze vooral van het oude spoorwegemplacement bij Weelde Statie, waar ik zelf meer dan 30 jaar gewoond heb. Daarom hebben deze planten ook wel enige emotionele waarde voor mij. Er is de laatste jaren ook weer belangstelling voor deze Reseda om als kleurstof te gebruiken, en dus worden zij ook weer gekweekt. Planten kweken voor de kleurstof is één zaak, er kleurstoffen uit halen is een andere en niet vanzelfsprekende opgave. Ik geeft hier een historisch recept om 'schijtgeel' te maken, dit zijn niet mijn woorden, maar een citaat uit 'T bouck van wondre' van 1513.

Neemt wauwe (reseda luteola) / die men in lattijn noemt Flostinctorius, dat zijn de geluwe Blommen / die de verwers gebruycken / neemt die met de stelen / en blommen onder een / soo veel als u belieft, maect een calcwater / giet dat op de blommen / in eenen grooten ketel / latet so lange sieden / tot dat de gheluwicheyt der blommen uit mach sieden. Nemet daerna van de vyer, en latet een weinich verstaen, gietet daer naer door eenen doec ofte sac. / datter noch blommen noch cruyt by sy. Neemt daer naer wel gewreven crydt / en noch eens so veel wel gewreven aluyn / roeret wel onder een met een stocxken en neemt wel acht dattet niet te seer op en styghe / want den crijt / en den aluyn dryvent seer op. Latet also staen / so wort het water claer / Als haer nu de substantie wederom heeft geset / soo giedt het water wederom af / tot dat gy de verwe bloot siet / dewelcke gy nemen en droogen sult. Als gy die wilt gebruycken so wryft met aluyn water ofte met dunne lymwater.

Meer info over Reseda, vind je op mijn website  https://sites.google.com/site/kruidwis/planten-van-a-tot-z/reseda-luteola-wouw

Rhodiola, rozenwortel

Babyplantjes in een bedje van papier.
Mijn eerste, ooit gezaaide Rozenwortel
van onverwacht zaad uit de Vanoise
Stoffijn zaad dat zomaar ontkiemde,
9 maand na moeder aarde te hebben bevrucht.

Mooie mollige, glanzende babywortels.
Ooit geven zij ook mensen meer kracht.

Peyote, hoefspoor van het kleine hert

Peyotecactus, Lophophora williamsii, het hoefspoor van het kleine hert, de heilige cactus van de Huichol Indianen. Hier enkele afbeeldingen van mijn eigen woonkamerexemplaar, die zowat 30 jaar oud is. Op www.herborist.infoteur.nl kun je er wat meer over lezen. Peyote, hoefspoor van het kleine hert.

Spreek tot de peyote met je hart, met je gedachten. En de peyote zal je hart zien...

What if He came back
What if He came back as plant?
Would you let him in,
Would you let Him into your heart?
He taught us not to fight,
He taught us to see the light,
He said that we were one
under the sun....

A peyote song. Guy Mount. Uit The peyote book. A study of Native medicine. Sweetlight Books 1983.

Zicht op zee

Vandaag eindelijk enkele kilo's rozenbottels geplukt in de duinen en nog wel met zicht op zee. Het zijn wel de platte, vlezige bottels van de Rimpelroos, die ik verzamel. 
Deze Rosa rugosa, ook wel Japanse bottelroos genoemd, die oorspronkelijk als sierplant naar Europa gekomen is, heeft zich hier in de duinen goed aangepast. Met zijn wortelstokken kruipt hij het binnenduin door. Net zoals Duindoorn gaan ze het stuiven van het zand, en dus ook de erosie tegen.

Het plukken is gemakkelijk, alleen zitten de goed rijpe bottels soms vol met witte wormpjes en met veel witte zaden, die dan weer wat lijken op wormpjes. Vervelend verwarrend.

Het warme en zonnige weer heeft niet alleen mij, maar ook heel wat verliefde koppeltjes de duinen ingedreven en dus moet ik soms wel een omtrekkende beweging maken om de intimiteit van het moment niet te verstoren. Er wordt hier wel meer geplukt dan rozenbottels.

Ik ga dan maar op het strand wat rond slenteren. Al enkele dagen zit ik met de onnozele zin 'zicht op zee' in mijn kop. Zoals je merkt ben ik liefhebber van alliteraties en vroeger, veel vroeger beschouwde ik mezelf ook als een jonge dichter. Dichter zou ik me nog altijd kunnen noemen, maar jong niet meer. Dus heb ik deze zin maar in het zand van mij afgeschreven en als fotograaf gefotografeerd. Het begin van een vers dat nu al door de zee verzwolgen is.

Het zijn geen planten, maar ze lijken toch te groeien in het golvend zand.


Het zijn geen kruiden, maar kunnen toch betoverend mooi zijn


Het zijn geen mensen, maar ze lijken toch te dromen

Vandaag een artikel over chrysanten geschreven op mijn webstek 'herborist.infoteur.nl. Soms ben ik verwonderd over mijn eigen schrijfsels. Het onderwerp lijkt me soms zomaar te overkomen. Over door mij niet gewaardeerde bloemen schrijven, waarom doe ik dat? En onder het schrijven ontdek ik dan toch curieuze, interessante kanten van zo'n plant. Dat ze bijvoorbeeld ook gegeten kunnen worden, wat ik natuurlijk al wel wist, ik zaai al enkele jaren in mijn Franse tuin in Bellegarde en Diois de gekroonde ganzebloem, waarvan het jonge blad in wokgerechten verwerkt kan worden en de bloemblaadjes in sla. Niet dat ik het veel eet, het heeft wel wat bittere, maar toch ook aromatische smaak, waar je wat moet aan wennen, maar dat geld natuurlijk voor veel kruiden, groenten en andere 'vies" smakende dingen. Denk maar aan truffels, zwezeriken, viseieren of korianderblad. Noemen we dat misschien 'cultuur', dat we walgelijke dingen als voedsel leren waarderen en het dan nog duur aan de man kunnen brengen?


Een uittreksel uit mijn artikel 'Chrysanten anders bekeken.
De Chinezen maakten chrysantenwijn, door de bloemen te laten gisten met gekiemde gierst. Deze wijn moest een jaar lang rijpen en werd gedronken op de negende dag van de negende maand om zich te verzekeren van een lang, vredig en gezond leven. Voor gebruik in de keuken zijn het beste de heel lichtgele en witte chrysanten. Kies bloemen die net zijn ontloken, en als je chrysanten uit eigen tuin heb, pluk de bloemen in de vroege morgen, als de blaadjes nog vochtig zijn van nachtelijke nevels. Of misschien kun je ze na Allerheiligen wel van de kerkhoven halen.

Maar er is meer met die chrysanten. In de Chinese geneeskunde zijn er soorten zoals Chrysanthemum morifolium, Ju Hua die al eeuwen medicinaal gebruikt worden en ook wetenschappelijk onderzocht zijn, ze bevatten zowel anti-tumor als anti-HIV stoffen. Deze bloemen zijn net zoals vele andere soorten ook eetbaar.

Terug aan zee

Het was 2 maand geleden dat we de zee nog gezien hadden. Vanavond nog eens zand, duin en zee verkend. De rozebottels en de duindoornbessen zijn volledig rijp. Dat wordt feest de volgende dagen en weken. Siroop, confituur en honingextracten maken. Bessen barstensvol vitamines hier en nu in overvloed.


De rozenbottels hier in het duin, zijn vooral afkomstig van de Rosa rugosa, Japanse bottelroos of Rimpelroos. De platte, wat vlezige vruchten zijn goed te gebruiken om confituur of gelei te maken, al zitten ze wel vol met zaden, maar daar wordt dan weer een vette olie uitgeperst die gebruikt wordt in natuurlijke cosmetica.

Onderweg

Rijden! Terug naar België! Onderweg toch ook, ondanks de 1000 kilometer tegen 130 per uur, nog wat van de landschappen en zelfs van de voorbij flitsende planten genieten. De bergen hebben we al achter de rug. We rijden door het landbouwgebied van Chalons en Champagne. De immense graanvelden zijn al geoogst, alleen de hoge torens van de graansilo's markeren de einder. Zijn dat de nieuwe kathedralen?


Op het land groeit nog wel wat bieten- en klavergroen. Mijn vader zou die immense vruchtbaarheid en die machtige sproei-installaties wel kunnen waarderen. Ik al veel minder, maar met die dreigende onweerswolken boven die kale vlaktes heeft het wel iets artistiek.

In de bermen groeit mijn 'business'. Boerenwormkruid, kruiskruidsoorten en Canadese fijnstraal, echt mooi is het niet maar toch allemaal planten metbetekenis. Stoppen doe ik niet en kan ik ook niet. Dus maar verder richting Reims, het landschap wordt heuvelachtig en we zien plots de golvende in het gelid groeiende wijndruiven waar zomaar de echte champagne uit ontstaat. Hier is ook het 'Parc Naturel regional Montagne de Reims. In het voorjaar reden we daar met onze motorhome, door die kronkelende straten en mooi, rijke dorpen. Een heel andere wereld, al ligt het maar 5 kilometer verder. Maar nu...verder op volle snelheid, vanavond landen we hopelijk in De Haan aan Zee.