Zuring

Wegkanten en weilanden zien weer roestig rood van de bloeiende zuring. Rumex is  het  Latijnse  woord  voor deze plant  met bitterzure  smaak.  De  verwijzing  in  de  naam  naar  die  zure  smaak,  vinden  we  in  alle  talen  terug.  Het  Franse  woord  'oseille'  komt  van  het  grieks  'oxus'  =  zuur.  Weinig  planten  dragen  zo  duidelijk  hun  eigenschappen  in  hun  naam.  Rumex  was  ook  de  naam  voor  een  lans  of  werpspies,  wat  verwijst  naar  het  pijlvormig  blad  van  zuring.

Vele  soorten.
Schapenzuring,  ridderzuring,  Spaanse  zuring,  veldzuring,  zijn  enkele  zuringsoorten  die  ook  nu  nog  veel  voorkomen.  In  ons  land  groeien  een  twintigtal  wilde  soorten  zuring.  Sommige  daarvan,  onder  andere  de  veldzuring,  zijn  bruikbaar  in  de  keuken.  De  meeste  soorten  zijn  echter  te  bitter  om  in  de  keuken  gebruikt  te  worden.  Men  vindt  zuring  in  weilanden,  aan  de  boskant,  op  zandgronden  en  op  wegbermen.  Langs  sommige  autowegen  zien  de  bermen  in  het  voorjaar  rood  van  de  in  zaad  schietende  schapenzuring.  De  veldzuring  is  mogelijk  het  meest  in  het  wild  geplukte  keukenkruid  terwereld.  Zuring  wordt  al  als  keuken-  en  geneeskrachtig  kruid  beschreven  sinds  er  boeken  bestaan.  De  zuring  verbastert  gemakkelijk,  wat  betekent  dat  de  verschillende  soorten  elkaar  onderling  bestuiven,  dus  bevruchten,  Daardoor  wordt  identificatie  of  het  determineren  van  de  zuringsoort  moeilijk.

 Geschiedenis 
 Zuring  was,  net  als  spinazie,  in  de  middeleeuwen  een  symbool  van  de  groene  kleur.  Groen  had  in  de middeleeuwen  ook  de  betekenis  van  'jong'  of  '  vers'.  Het  was  al  in  de  Oudheid  vermaard  en  werd  toen  ook  gebruikt.  De  Egyptenaren  en  de  Romeinen  gebruikten  zuring  als  verteringsbevorderend  kruid  bij  het  nuttigen  van  vette  spijzen.  Horatius  (geboren  in  65  voor  Christus),  spreekt  in  zijn  'Drie  liederen  uit  mijn  landhuis'  over  zuring.'Non  attagen  ionicusiucundior  quam  lecta  de  pinguissimisoliva  ramis  arborumaut  herba  lapathiprata  amantis  et  gravimalvae  salubres  corpori.  '  Antoon  Van  Wilderode  vertaalde  het  zo: 'Geen  parelhoen  of  korhaan  uit  Ionïe zal  mij  zo  zalig  smaken  als  olijven met  zorg  verzameld  van de rijkste takken en  zuring  die  zo  graag  groeit  in  de  weiden en  malve,  medicijn  bij  constipatie'. Horatius  kende  blijkbaar  ook  de  genezende  eigenschappen  van  zuring.  Zo  was  zuring,  overgoten  met  witte  wijn,  volgens  hem  goed  voor  hen  die  last  hadden  van  aerofagie  of  winderigheid:  'si  dura  morabitur  alvus'  'Als  de  buik,  zo  dik  als  een  biekorf,  verstopt  blijft.'

Petrus  Nijlandt  citeert  verschillende  beroemde  voorgangers

• Tegen  ontsteking  van  de  maag,  lever  en  gal  en  de  onmatige  dorst  in  hete  koortsen:  Kook  drie  handen  vol  zuring  in  voldoende  gerstewater  tot  een  pint,  als  het  door  gezeefd  is  doe  er  drie  ons  siroop  bij  dat  van  zuringsap  gemaakt  is  en  laat  hiervan  dikwijls  drinken.  Hiertegen  kan  ook  nuttig  het  sap  dat  uit  de  zuring  geperst  is  of  het  gedistilleerde  water  dat  hier  uit  gemaakt  is  gebruikt  worden.  Dodonaeus,  Fuchsius,  Durantus.
• Tegen  zwellen  van  de  ogen:  Leg  zuringbladeren  enige  tijd  onder  de  hete  as  en  bindt  ze  op  de  ogen.  Ravelingius.
• Tegen  schurft:  Neem  sap  van  zuring  en  van  duivenkervel,  van  elk  een  half  mutsje  en  laat  dit  enige  dagen  achtereen  nuchter  innemen. Stocker.
• Tegen  nierstenen:  Kook  de  wortel  van  zuring  in  wijn  en  laat  er  van  drinken.  Ravelingius.

Verfrissend  en  licht  laxerend  zijn  zeker  ook  nu  nog  eigenschappen  van  veldzuring  en  schapenzuring.  Ook  tegen  huidirritatie,  bijensteken  en  netelprik  kan  het  blad  en  sap  verzachtend  werken