Viola tricolor

En drie maal achter elkaar liet hij 7 dagen lang viooltjes trekken in wijn, daarna werd de wijn gefilterd en gezoet met wat honing. In de Middeleeuwen gebruikte men viooltjes om gevogelte te vullen, strooide men viooltjes over kippensoep en in salades. Men liet ook de bloemetjes ook trekken in honing en dat vind ik nog steeds een zeer goed idee. Honing en viooltjes gaan goed samen, het is niet alleen lekker maar kan ook als hoestsiroop gebruikt worden.
Hoe klein, bescheiden en verstopt het viooltje ook leeft, toch is het ook in het verleden de lievelingsbloem geweest van koningen en keizers. Zowel Mohammed als Napoleon zouden het  Maarts viooltje bewonderd hebben. Was dat een vorm van valse bescheidenheid? In elk geval willen wij het nog altijd wel met bloemen zeggen. En dan verkies ik ook de frêle schoonheid van viooltjes boven de protserigheid van tulpen en gladiolen. Zeg het dus met wilde bloemen!

Over de geur van maarts viooltje.
Het Maarts viooltje is inheems in Europa en Azië. Het wordt nu over de gehele wereld gecultiveerd en voor de parfumindustrie gekweekt in China en Frankrijk.
Het Maarts viooltje ruikt het lekkerst van allemaal. In de oudheid vlocht men er kransen van, die om het hoofd gedragen werden tegen de “crapula”of kater. De wortel is braakverwekkend, wat bij Hippocrates, Dioscorides en andere kruidkundigen tot in de 12de eeuw nog niet bekend was. In de middeleeuwen werd dit ontdekt door Arabische artsen. In de 12de eeuw werd de plant door Hildegard van Bingen aanbevolen tegen kanker.
Er is iets bijzonders aan de hand met de geur van viooltjes. De geurharen van de mens, cilia, worden verlamd door de geur van het viooltje, zodat je de bloem niet meer ruikt. De stof ionon verlamt ons reukorgaan. Als je de ruimte verlaat en je komt weer terug, ruik je de geur weer wel.

En ook wat wetenschappelijk onderzoek: Phytother Res. 2017 Nov;31(11):1669-1675. 
A Critical Review on Phytochemistry, Pharmacology of Viola odorata L. and Related Multipotential Products in Traditional Persian Medicine. Feyzabadi Z1, Ghorbani F2, Vazani Y3, Zarshenas MM.
Common violet (Viola odorata L., Violaceae) has shown various medical applications. Current study aimed to compile a review over chemical composition and medicinal properties of this plant in modern phytotherapy and its related multipotential products from traditional Persian medicine (TPM). Medicinal applications of V. odorata and respective products were derived from credible pharmaceutical textbooks of TPM (10th-18th century AD). In parallel, electronic databases including PubMed, Scopus, and ScienceDirect were explored for targeted purposes. Management of cough, fever, common cold, headache, insomnia, epilepsy, constipation, palpitation, dyspnea, dysuria, and skin diseases is of most applications of V. odorata, reported in TPM. On the other side, this herb plant has exerted antiinflammatory, analgesic, antioxidant, diuretic, antihypertensive, and antibacterial activities in modern phytotherapy. Violet TPM therapeutic preparations are including violet oil in the form of nasal or topical application for neurologic and skin disorders as well as pill, decoction, sweet syrup, and confection or semisolid oral preparations for skin, respiratory, gastrointestinal, and urinary ailments. Flavonoids, saponins, and alkaloids are responsible for pharmacological activities. Some medical applications of V. odorata in TPM have been proven by recent studies. However, more studies are needed to confirm these medicinal properties.

Info

• Buchner Greet. Bloemen op ’t bord.
• Born Wina. De poëtische bloemenkeuken.
• Philips. Puur natuur op tafel