Het woeste water van de Aulne met een jonge maretak in een kronkelende hazelaar.
Een oude maretak, die steeds verder doorbuigt in een breekbare wilg.
En een oude appelboom, vlakbij het huis, met een mozaïek van blozende appels, die langzaam wegrotten. Gelukkig wel voedsel voor vogels, herten en otters.
Adieu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.