Artisjok (Cynara cardunculus L.) is een vaste
plant die in het Middellandse Zeegebied
voorkomt en ook in Bretagne veel gekweekt wordt. Van oorsprong komt deze plant
uit Noord-Afrika. Inmiddels wordt het
volop gekweekt als groente.
In de
fytotherapie wordt het blad gebruikt [1].
In de Commission E-monografie van artisjok wordt melding gemaakt van het
gebruik bij het stimuleren van de galproductie, buikpijn, opgeblazen gevoel, misselijkheid en winderigheid [2]. De British
Herbal Pharmacopoeia noemt een effect
op de lever [3]. In vivo vertoont artisjok
leverbeschermende en -stimulerende
eigenschappen [4,5]. De plant heeft weinig bijwerkingen. Voorzichtigheid is echter
geboden bij galstenen, galgangverstoppingen en bij allergie voor artisjok of aanverwante soorten [6].
In onderzoeken op ratten heeft artisjokblad ook cholesterolverlagende en vetverlagende eigenschappen laten zien [7].
Artisjok kan de lever beschermen door een
antioxidatieve werking. In dierproeven met
ratten is aangetoond dat een artisjokextract leverbeschermend werkt bij vergiftigingen [4]. Daarnaast helpt het gebruik
van artisjok bij regeneratie van de lever [5].
Ook bij suikerziekte lijkt gebruik van artisjok
functioneel te kunnen zijn. Het verlaagt de
postprandiale bloedsuikerspiegelstijging,
stimuleert de alvleesklierfunctie
en remt het enzym α-amylase in ratten [10]
Referenties
| [1] American Botanical Council. Herbal
Medicine: Expanded Commission E. Artichoke leaf. Integrative Medicine Communications. 2000. cms.herbalgram.org/expandedE/Artichokeleaf.html; geraadpleegd:
19-09-2019. [2] American Botanical Council. The Commission E Monographs. Artichoke leaf. cms.herbalgram.
org/commissione/Monographs/Monograph0008.html;
geraadpleegd: 19-09-2019. [3] British Herbal Pharmacopoeia. British Herbal Medicine Association, Exeter; 1996.
[4] Adzet T. et al. Action of an artichoke extract against
carbon tetrachloride-induced hepatotoxicity in rats. Acta
Pharm Jugos. 1987;37(3):183-188. [5] Maros T. et al. Wirkungen der Cynara scolymus Extrakte auf die Regeneration der Rattenleber. Arzneiforsch. 1966;16:127-129. [6]
Brendieck-Worm C. et al. Phytotherapy in der Tiermedizin.
Thieme Verlag, Stuttgart; 2018. [7] Iwu MM. Handbook of
African Medicinal Plants. CRC Press, Boca Raton; 1993. [8]
Gabrisch K. et al. Krankheiten der Heimtiere. Schlüterse
Verlag, Hannover; 2014. [9] Ettinger S. et al. Textbook of
Veterinary Internal Medicine. Elsevier, St. Louis; 2017. [10]
Ben Salem M. et al. Protective effects of Cynara scolymus
leaves extract on metabolic disorders and oxidative stress
in alloxan-diabetic rats. BMC Complement Altern Med.
2017;17(1):328. [11]Reed SM. et al. Equine Internal Medicine. Saunders, Philadelphia; 2018.
Posts tonen met het label Cynara. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Cynara. Alle posts tonen
maandag, december 02, 2019
dinsdag, augustus 14, 2018
Artisjok bij Roscoff
Niet dat ik een grote artisjok-eter ben, maar als je in Bretagne woont, de artisjokvelden bij Roscoff aanschouwt en tijdens onze kruidenstage echte artisjokliefhebbers onder de deelnemers heb, dan wil ik deze rituele delicatesse ook wel eens proeven en er zeker wat over schrijven. Bij deze dus.
Het moet heel, heel lang geleden zijn, dat men in het Nabije Oosten, op het idee is gekomen de nog niet ontloken bloemknoppen van een wilde distel te eten. De Grieken kenden dit gerecht, kinara, al vele eeuwen voor Christus, en nog altijd eten de armsten op Kreta, de monniken van kleine afgelegen kloostertjes, de geitenhoeders in de bergen in mei de jonge anghinari, rauw met wat grof zout. In de Middeleeuwen leerden de Arabieren op Sicilië en in Zuid-Italie de Italianen hun karchouf appreciëren. De Italiaanse koks in het gevolg van Catharina de Médici brachten de carciofo naar Frankrijk, waar ze een groot succes bleken-niet in het minste omdat de artichauts golden als machtig afrodisiacum. 'Artichauts, artichauts, c'est pour monsieur et madame, pour réchauffer le corps et l'âme, et pour avoir le cul chaud', zongen de artisjokkenverkopers in de zeventiende eeuw in de straten van Parijs, en dat was duidelijke taal.
Ook de serieuze Dodonaeus schreef al "Die bollen, voor spijse ingenomen, verwecken ende maeken lust tot bijslaap maar ... als sij rouw ghegethen worden sonderlinghe als zij oudt sijn soo zijn se quaet om verteren ...” Toch beschrijft Dodoens ook de zuiverende werking van artisjok, al heeft hij het dan vooral over de wortel, terwijl we medicinaal nu meer het blad gebruiken. Die wortel van Artichauts in wijn ghesoden ende ghedroncken iaecht af duer die urine alle quade vuylicheyt des bloets/ ende doet dat water stincken ende swaer van ruecke worden/ ende verdrijft/ ende gheneest mits dyen den quaden stanck van den oocxselen/ en van den gheheelen lichaem. Artisjokken zijn zeer goed voor de lever. Samen met een andere distel Silybum en paardenbloem Vandaar dat men er in Italië een aperitief van maakt, Cynar, dat de spijsvertering helpt, ook al wordt de lever door de alcohol op proef gesteld. Drink Cynar met ijsblokjes, water en een schijfje sinaasappel.
Het moet heel, heel lang geleden zijn, dat men in het Nabije Oosten, op het idee is gekomen de nog niet ontloken bloemknoppen van een wilde distel te eten. De Grieken kenden dit gerecht, kinara, al vele eeuwen voor Christus, en nog altijd eten de armsten op Kreta, de monniken van kleine afgelegen kloostertjes, de geitenhoeders in de bergen in mei de jonge anghinari, rauw met wat grof zout. In de Middeleeuwen leerden de Arabieren op Sicilië en in Zuid-Italie de Italianen hun karchouf appreciëren. De Italiaanse koks in het gevolg van Catharina de Médici brachten de carciofo naar Frankrijk, waar ze een groot succes bleken-niet in het minste omdat de artichauts golden als machtig afrodisiacum. 'Artichauts, artichauts, c'est pour monsieur et madame, pour réchauffer le corps et l'âme, et pour avoir le cul chaud', zongen de artisjokkenverkopers in de zeventiende eeuw in de straten van Parijs, en dat was duidelijke taal.
Ook de serieuze Dodonaeus schreef al "Die bollen, voor spijse ingenomen, verwecken ende maeken lust tot bijslaap maar ... als sij rouw ghegethen worden sonderlinghe als zij oudt sijn soo zijn se quaet om verteren ...” Toch beschrijft Dodoens ook de zuiverende werking van artisjok, al heeft hij het dan vooral over de wortel, terwijl we medicinaal nu meer het blad gebruiken. Die wortel van Artichauts in wijn ghesoden ende ghedroncken iaecht af duer die urine alle quade vuylicheyt des bloets/ ende doet dat water stincken ende swaer van ruecke worden/ ende verdrijft/ ende gheneest mits dyen den quaden stanck van den oocxselen/ en van den gheheelen lichaem. Artisjokken zijn zeer goed voor de lever. Samen met een andere distel Silybum en paardenbloem Vandaar dat men er in Italië een aperitief van maakt, Cynar, dat de spijsvertering helpt, ook al wordt de lever door de alcohol op proef gesteld. Drink Cynar met ijsblokjes, water en een schijfje sinaasappel.
Abonneren op:
Posts (Atom)