Over de Japanse duizendknoop. Een beetje geschiedenis.

De Japanse duizendknoop komt oorspronkelijk uit Oost Azië en werd voor het eerst beschreven in West-Europa in 1777 door de Nederlandse arts en bioloog Maarten Houttuyn in zijn 37-delige boekenreeks: Natuurlijke Historie of uitvoerige Beschrijving der Dieren, Planten en Mineraalen, volgens het Samenstel van der Heer Linnaeus, wat in navolging was van het werk van Carolus Linnaeus, de bedenker van de nomenclatuur.

Het eerste exemplaar werd in 1825 door de Horticultural society of London geïntroduceerd. dit was onder een andere Latijnse naam, dan zoals we hem nu kennen. de plant Houttuyania cordata was geplant in een moeras, wat op grondgebied van de Londense sociëteit lag. (Bailey & Connoly, 2000 p.96). Het was in 1848 de duitse kweker Phillip von siebold, specialist in de Japanse flora en fauna, die de plant begon te kweken en verkopen bij een kwekerij aan de Lage Rijndijk in Leiden onder de naam Polygonum sieboldii (de Groot & Oldenburger, 2011). Poly betekent veel en gonum betekent knopen. de plant stond dus bekend om zijn vele knopen, vandaar de Nederlandse naam Japanse duizendknoop. Von Siebold prees de plant aan als sierplant en deze werd dan ook gauw massaal verkocht in Europa.

De plant deed in Groot-Brittannië zijn intrede in 1850, doordat Von Siebold materiaal verkocht aan Kew Gardens in Engeland. Vanuit Engeland werd de plant wereldwijd verspreid. Zo werd hij in de Verenigde staten gebruikt als landschappelijke sierplant, alsvoedsel voor het vee en om bodemstabiliteit rond oude mijnen en spoorwegen (Dobrowolski & Stannard, 2004). 

Voor het eerst werd deze plant in 1886 aangetroffen in het wild. Halverwege de 20ste eeuw werd hij op grote schaal aangetroffen in het wild. Het dumpen van tuinafval is vermoedelijk de oorzaak van deze extreme verwildering (Beeringen, 2012).

In Japan heet de plant Itadori, wat vrij vertaald ‘Pijntrekker‘ of ‘neemt de pijn weg‘ betekent. Hij komt aan deze naam door het gebruik. In Japan, Korea en China wordt hij van oudsher in vele medicijnen verwerkt tegen allerlei kwalen en ziektes. Hij zou ontstekingsremmend werken, laxerend, maar ook tegen hoge cholesterol en nierstenen (Nakazora; 2011). daarnaast zou hij ook een positieve uitwerking hebben op de bestrijding van de ziekte van Lyme. dit komt omdat de plant een hoog gehalte resveratrol bevat. Resveratrol is een natuurlijke verbinding die ontstaat in planten als reactie op schimmelinfecties, beschadigingen en UV-straling. Het kan dan ook wel gezien worden als een natuurlijke 'afweermechanisme'. Planten maken deze stoffen aan om hun gevoelige weefsel te beschermen tegen ziektes. In de natuurgeneeswijze wordt deze stof dan ook veelvuldig gebruikt tegen eerder genoemde ziektes en kwalen.  Resveratrol heeft naast het bevorderen van het immuunsysteem, ook de mogelijkheid de menselijke stofwisseling te veranderen, zodat er minder calorieën worden opgenomen. deze stof zit o.a. ook in pinda’s en rode wijn. (Harmans;2011).

Varkensgras

Varkensgras. Deze kruipende plant groeit overal tussen straatstenen. Veel voorkomend dus maar helaas heel veel op vuile plaatsen. Gelukkig kwam ik vandaag frisse varkensgrassen tegen langs een rustige, propere veldweg. Het moment om te oogsten. De hele bovengrondse bloeiende plant kan van uit de penwortel afgeknipt worden, door oa het hoog gehalte aan kiezelzuur is het kruid ook goed te drogen

Etymologie. Over de naam van de plant

De naam varkensgras is waarschijnlijk ontstaan, omdat het als varkensvoer werd gebruikt. Al kan ik mij dat moeilijk voorstellen, want aan dit schrale kruid valt weinig te eten. Zou het mogelijk als vies gras bedoeld geweest zijn? Of zou het medicinaal nuttig zijn voor varkens? Of wil men op deze manier, het ordinaire, het vuile van deze plant uitdrukken, door het ‘varken’ te noemen? Veel vraagtekens, dus ik weet het niet, al opteer ik voor de laatste mogelijkheid. Alhoewel, in de 16de eeuw zou het gebruikt geweest zijn om de eetlust bij varkens te verhogen. Misschien toch iets voor de varkensbio-industrie.

Doordat het zo sterk groeit heeft het ook veel volksnamen gekregen in de trant van ‘kruip bij de weg’, wegengras,en kreupelgras. In sommige streken werd het ook ijzerkruid genoemd. Mogelijk omdat het zo sterk is als ijzer. Als ik het op de zandpaden in de tuin wil weghakken, geraakt de hak er zelfs niet van de eerste keer doorheen.

Polygonum, de officiële naam van varkensgras
Polygonum komt natuurlijk van polys, veel en gonus, knoop en verwijst naar de knopige stelen, die zo eigen zijn aan de hele familie. De soortnaam aviculare; van het Griekse avis, vogel, mogelijk omdat het zaad goed vogelvoer is, of omdat de bladeren op een vogeltong lijken of de groeiwijze lijkt op een vogelpoot. Andere volksnamen waren ook mussetong en vogelvoet.

Proserpinaca
Dodoens schreef nog dat het kruid volgens Apuleius 'Proserpinaca' heette, omdat het over de aarde kruipt waar Proserpina regeert. In het Grieks heet deze koningin van de onderwereld Persephone. In de Latijnse tekst van het Antidotarium Nicolaï wordt varkensgras aangeduid met 'proserpinata', wat later vertaald werd tot 'weeggras' of 'weggras'. De Latijnse naam is een afleiding van proserare, ten goede doen keren, wat weer op de geneeskracht duidt.

Looistofplant
Medicinaal is het een echte looistofplant, die traditioneel als bloedstelpende middelen gebruikt werden. En dat vind je als een rode draad doorheen de geschiedenis terug. Dioscorides schreef dat het tegen bloedspuwen en buikloop werkzaam is en Plinius voegde er nog neusbloedingen aan toe. Hij noemde het kruid ‘sanguinaria’ van bloed en vele eeuwen later vertaalde Dodonaeus dat als ‘bloedt-cruydt’. Hij schrijft:

‘Tsap van Wechgras ghedroncken es goet tseghen dat bloet spouwen/ t bloet pissen/ ende tseghen alle bloet ganck/ ende helpt den ghenen die overvloedichlijck overgheven ende camerganck hebben.
De bladeren van Wechgras in wijn oft water ghesoden ende ghedroncken stelpen alderhande loop des buycx/ dat root melizoen/ der vrouwen overvloedighe cranckheyt/ tbloet spouwen ende alle bloetganck/ ghelijck dat sap.
Tsap van Wechgras met een pessus in der vrouwen scamelheyt ghedaen stelpt die vrouwelijcke cranckheyt ende die overvloet/ in die nuese ghesteken stoppet dat bloeyen uut die nuesen/ in die ooren ghedruypt benempt die pyne ende gheneest dat ghesweer der selver.

Dus allemaal bloedstelpende, samentrekkende werkingen.

Suikerziekte
Er is verder nog één volkse toepassing, waar de mensen mij al dertig jaar op wijzen en dat is zijn gebruik tegen ouderdomsdiabetes. Wetenschappelijk zijn daar weinig aanwijzingen voor maar in de realiteit lijken diabetici zich goed te voelen bij het gebruik van varkensgras. Ik combineer het dan ook met andere, wel wetenschappelijk onderbouwde planten voor suikerziekte zoals Paardenbloem en Klitwortel.

Namen
Dodonaeus: Polygonon mas, Sanguinaria, Sanguinalis, Proserpinaca, Seminalis (Centumnodia), Wechgras Verkens gras, Duysent knoop manneken.
Engels: knotweed, prostrate knotweed, yard knotweed
Frans: Renoué des oiseaux, Centinode, Trainasse, Herbe aux 100 nœuds
Duits: Vogel-Knöterich, Knöterich, Niedriger Vogel-Knöterich

Voor verdere studie

• Gonzalez Begne M, Yslas N, Reyes E, Quiroz V, Santana J, Jimenez G. 2001. Clinical effect of a Mexican sanguinaria extract (Polygonum aviculare L.) on gingivitis. J Ethnopharmacol. 2001 Jan; 74(1): 45-51.
• Nan JX, Park EJ, Kim HJ, Ko G, Sohn DH. 2000. Antifibrotic effects of the methanol extract of Polygonum aviculare in fibrotic rats induced bile duct ligation and scission. Biol Pharm Bull. 2000 Feb; 23(2): 240-3.
• HAVERLAND . Polygonum aviculare L.--bird knotgrass. A botanical-chemical pharmaceutical study.] Pharmazie. 1963 Jan;18:59-87
• Hsu CY. Antioxidant activity of extract from Polygonum aviculare L. Biol Res. 2006;39(2):281-8. Epub 2006 Jul 25 (mogelijk kan de anti-oxydantwerking van Varkensgras een verklaring geven voor het gebruik bij ouderdomsdiabetes)

Terug in België

Genieten van terug in België. Neergestreken met motorhome in het modaine Sint Martens-Latem om les te geven aan leerling-herboristen. Mijn eerste Belgische koffie na 2 maanden, het smaakte mij wel, alleen de prijs was wel even schrikken, zo maar eventjes 3 euro 20 en de ober bloosde niet eens. Ook weer mijn eerste 'De Morgenkrant' verslonden, samen met de koffie natuurlijk, maar ook de krant was flink in prijs gestegen. Maar nu toch even genieten, ook morgen zeker genieten van het les geven, het ontmoeten van mensen, de belangstelling voor de planten. 

In de motorhome sleep ik ook planten mee, helemaal uit Bretagne. Een stevige Ruscus aculeatus reist, bij gebrek aan ander gezelschap, stekelig naast mij mee, verder hele bossen daslook en dat laat zich ruiken en als vreemd toemaatje een knoestig stuk wortel van de Japanse duizendknoop barstensvol met resveratrol. Ja, we zullen het morgen over de kruiden voor de bloedvaten hebben, dat merk je wel aan het gezelschap. 

Niet iedereen zal blij zijn dat ik de woekerende duizendknoop in België importeer, maar hij zal gefileerd worden om er een moedertinctuur mee te maken. De wortel bevat niet alleen veel resveratrol maar wordt ook volop geadviseerd tegen de ziekte van Lyme.

Resveratrol heeft medicinaal gezien meerdere positieve werkingen. Eén daarvan is dat het een heel sterk antioxidant is. Het verlengt mogelijk de levensduur van gezonde cellen en remt de groei van kankercellen. (apoptosis). Om deze redenen wordt het in de natuurgeneeskunde ook toegepast bij kanker, vooral bij borstkanker. Het gebruik van de Japanse duizendknoop bij Lyme is meer omwille van zijn werking op het immuunsysteem.

Japanese Knotweed and Lyme's Disease
Although knotweed populates many areas of the world, its most concentrated growth is in areas with a high Borrelia infestation, according to the Invasive Plant Atlas of New England. This herbal supplement is considered a mainstay remedy in Stephen Harrod Buhner's Lyme's disease protocol, notes Scott Forsgren, interviewer for the Public Health Report website. Borrelia is the microorganism that causes Lyme's disease.

Lyme's disease is often effectively treated with conventional antibiotics in its early and acute forms. But as the disease becomes chronic, it's commonly held that the microorganism hides in many areas of the body, such as the nervous system. The Borellia spirochete's metabolites are toxic to the neurological system, and supplements of Japanese knotweed herb appear to cross the blood brain barrier to act as an effective antibacterial and toxin-binding substance. The Public Health Report adds that Japanese knotweed can help with Lyme's-related arthritis symptoms
http://www.livestrong.com/article/216697-knotweed-supplements/

Uitgebreide achtergrondinfo Over Lyme en Japanse duizendknoop vindt je o.a. in het boek van S.H. Buhner, "Healing. Lyme".
Zie ook https://sites.google.com/site/kruidwis/planten-van-a-tot-z/fallopia-duizendknoop-japanse
Wetenschappelijk onderzoek op https://sites.google.com/site/kruidwis/planten-van-a-tot-z/polygonum-japanse-duizendknoop

Vietnamese koriander in mijn wintertuin

De Vietnamese koriander die we vorig jaar geplant hadden, is hier in onze Bretoense tuin al uitbundig blad aan het vormen. Deze look-a-like van ons inheems perzikkruid heeft een duidelijke koriandersmaak wel met een vleugje munt. Botanisch is het geen koriander (Coriandrum sativum) maar een Persicaria of Polygonumsoort. Het blad is goed te gebruiken als vervanger van de echte koriander (Coriandrum sativum). 

Vreemd is het wel gesteld met die merkwaardige, ik durf zelfs zeggen vieze geur van koriander, de echte koriander wordt ook niet voor niks wandluizenkruid genoemd. Toch wordt die geur en smaak wereldwijd gewaardeerd, het is zelfs zo dat in verschillende culturen andere planten dezelfde geurstoffen bevatten en als een soort koriander gebruikt worden. De Vietnamese koriander (Persicaria odorata) is daar een voorbeeld van, maar er is ook een Mexicaanse; Japanse en Boliviaanse, allemaal met ongeveer dezelfde geur maar inderdaad botanisch geen familie van mekaar.

De zogenaamde Boliviaanse koriander of Papalo (Porophyllum ruderale) is een Mexicaans kruid, dat bij ons als eenjarige groeit. Net als de echte koriander een "must" voor Spaanse en Zuid-Amerikaanse gerechten in taco's, salsa en sausen. Het blad heeft een uniek scherp aroma en wordt vers gebruikt. De Azteken gebruikten dit kruid al voordat de Chinese keuken dit aromatische kruid populair maakte

En dan is er nog de Japanse koriander / Houttuynia cordata , een vaste plant die in België als sierplant aangeboden wordt en van juni tot augustus met witte bloemen bloeit. De plant wordt 60 cm hoog. De Japanse koriander doet het goed in de tuin of in pot; aan de vijverrand in een natte bodem en zelfs in ondiep water. De jonge scheuten en bladeren kunnen rauw gegeten worden, een zeer krachtige overheersende smaak.
Gebruik de bladeren in hun geheel om mee te wokken, bakken of koken en verwijder deze als het gerecht klaar is, zo geven ze een meer subtiele smaak.

Verder is er de Mexicaanse koriander / Eryngium foetidum 
Deze plant wordt heel vaak verward met koriander. Niet door zijn uitzicht, maar wel door de naam. Meestal wordt het “Culantro” genoemd en dat zorgt voor verwarring met “Cilantro” zoals men in de USA koriander noemt. Verder wordt hij ook wilde of lange koriander genoemd, maar ook Chinese, Javaanse of ThaÏse koriander en dan hebben we ’t nog niet eens over de enorme variëteit aan inheemse namen in het land van oorsprong.

Dus genoeg namen en planten om in de war te geraken. In de war geraken van de geur zelf is ook mogelijk, ik en vele anderen met mij vinden de geur onaangenaam, um zu kotzen zelfs, al begin ik nu langzaam aan geur en smaak te wennen. Volgens sommige literatuur zou de menselijke voorkeur zelfs genetisch bepaald zijn. Ben ik dan genetisch aan het veranderen?

Vietnamese koriander dus, het kruid dat ik deze zomer dus veel kan gebruiken. In Azië wordt het onder andere gebruikt in salades, soepen vlees en noedelgerechten. Medicinaal vermindert Persicaria maag- en darmklachten en stimuleert de spijsvertering. In Vietnam heeft het kruid de naam om de libido te temperen. Boedhistische monniken gebruiken het kruid om hun driften te onderdrukken. Hebben die verlichte monniken dat echt nodig?

Rau rau
Rau Ram or Vietnamese Coriander (Persicaria odorata): Rau ram, or phak phai as it is known in Thailand, is an evergreen perennial with tiny white flowers, that is native to South East Asia. The leaves of this plant have a similar, yet milder flavor than cilantro. The more mature plant leaves also have a hint of lemon flavor. Rau rau is used as a condiment and is a basic ingredient in the Vietnamese soup known as pho.
An essential oil produced from Persicaria odorata known as kesom oil is being used as a natural food flavoring in the processed foods industry, and is also used in the cosmetics industry.

Een recept uit de Romeinse tijd: Epityrum
Dit is een traditioneel recept uit het oude Romeinse rijk. Ik hoop dat je er net zo van geniet als de mensen uit de oude klassieke wereld. Alhoewel in 2000 jaar tijd kunnen smaken wel eens verschillen.

• groene en zwarte olijven van elk 100 gr
• 1 theelepel komijnzaad
• ½ theelepel venkelzaad
• 1 bosje verse koriander blaadjes ( of enkele fijn gesneden blaadjes van Vietnamese koriander)
• 1 takje verse wijnruit / Ruta graveolens, als je dat niet hebt dan kan je ook blaadjes  van Jiaogulan (Gynostemma pentaphyllum)  gebruiken.
• 2 of 3 muntblaadjes
• 2 eetlepels olijfolie
• 2 eetlepels wijnazijn

Maal de komijn en venkel in een vijzel. Hak de koriander en munt. Mix de kruiden en specerijen met de olijfolie en de wijnazijn. Ontpit de olijven en snijd ze in ringen. Overgiet de olijven met de eerder gemaakte kruidensaus  en dien ze onmiddellijk op.

https://sites.google.com/site/kruidwis/planten-van-a-tot-z/polygonum-odoratum-vietnamese-koriander?pli=1