Vandaag een artikel over chrysanten geschreven op mijn webstek 'herborist.infoteur.nl. Soms ben ik verwonderd over mijn eigen schrijfsels. Het onderwerp lijkt me soms zomaar te overkomen. Over door mij niet gewaardeerde bloemen schrijven, waarom doe ik dat? En onder het schrijven ontdek ik dan toch curieuze, interessante kanten van zo'n plant. Dat ze bijvoorbeeld ook gegeten kunnen worden, wat ik natuurlijk al wel wist, ik zaai al enkele jaren in mijn Franse tuin in Bellegarde en Diois de gekroonde ganzebloem, waarvan het jonge blad in wokgerechten verwerkt kan worden en de bloemblaadjes in sla. Niet dat ik het veel eet, het heeft wel wat bittere, maar toch ook aromatische smaak, waar je wat moet aan wennen, maar dat geld natuurlijk voor veel kruiden, groenten en andere 'vies" smakende dingen. Denk maar aan truffels, zwezeriken, viseieren of korianderblad. Noemen we dat misschien 'cultuur', dat we walgelijke dingen als voedsel leren waarderen en het dan nog duur aan de man kunnen brengen?
Een uittreksel uit mijn artikel 'Chrysanten anders bekeken.De Chinezen maakten chrysantenwijn, door de bloemen te laten gisten met gekiemde gierst. Deze wijn moest een jaar lang rijpen en werd gedronken op de negende dag van de negende maand om zich te verzekeren van een lang, vredig en gezond leven. Voor gebruik in de keuken zijn het beste de heel lichtgele en witte chrysanten. Kies bloemen die net zijn ontloken, en als je chrysanten uit eigen tuin heb, pluk de bloemen in de vroege morgen, als de blaadjes nog vochtig zijn van nachtelijke nevels. Of misschien kun je ze na Allerheiligen wel van de kerkhoven halen.
Maar er is meer met die chrysanten. In de Chinese geneeskunde zijn er soorten zoals Chrysanthemum morifolium, Ju Hua die al eeuwen medicinaal gebruikt worden en ook wetenschappelijk onderzocht zijn, ze bevatten zowel anti-tumor als anti-HIV stoffen. Deze bloemen zijn net zoals vele andere soorten ook eetbaar.
