De eerste serieuze medicinale indicaties zijn afkomstig van Hippocrates uit de vierde eeuw voor onze jaartelling. Hij beval Vitex agnus castus L. niet alleen aan bij verwondingen, ontstekingen en miltzwelling, maar ook de bladeren met wijn tegen "bloedvloeiing" en ter ' 'bevordering van het afkomen der nageboorte".
Plinius, Dioscorides en Galenus geven soortgelijke indicaties aan. Het uitvoerigst heeft Dioscorides zich met de plant beziggehouden. Aan het zaad schreef hij een verwarmende, samentrekkende kracht toe, de vrucht zou als geheel goed zijn tegen de beet van wilde dieren, miltzwellingen en waterzucht. Afkooksels van zaad en kruid werden in de vorm van zitbaden aanbevolen bij aandoeningen en ontstekingen van de baarmoeder.
In de Duitse literatuur bericht Lonicerus uitvoerig over de struik, die hij Schaaffmulle noemt. Bij deze merkwaardige naam, die lang standgehouden heeft, gaat het klaarblijkelijk om een volksvertaling van Agnus castus. Mogelijkerwijs bestaat hier ook een zeker verband met het Griekse âmnos = lam en het Latijnse agnus = lam. Lonicerus schreef de vruchten en bladeren voor als anafrodisiacum, emmenagogum en als lactagogum bij kraamvrouwen. Voor het overige nam hij de opgaven van andere artsen over en waarschuwde uitdrukkelijk voor overdosering.
Matthiolus geeft dezelfde indicaties aan, maar legt in het bijzonder de nadruk op "onkuisheid". Ook
beveelt hij Vitex agnus castus L. samen met gele plompwater (Nuphar luteum) aan bij gonorroe. De Engelse arts en botanicus Johnson noemt in zijn in de zeventiende eeuw samengestelde ' 'History of Plants" de gunstige werking van kuisboom bij zwellingen der genitaliën en bij pijn en ontstekingen van de uterus, hij wijst op de "lever- en miltreinigende" werking van het kruid en beveelt het in dit verband ook bij hoofdpijn aan. Von Haller sluit zich in feite in zijn Lexikon (achttiende eeuw) bij de opvattingen van Matthiolus aan.
Petrus Nijlandt vat de adviezen van zijn voorgangers nog eens samen in zijn Herbarius oft Kruydt-Boeck. Tegen opgestopte maandstonden, ontvloeien van zaad en om de melk in de vrouwenborsten te vermeerderen: Het zaad is daar dienstig. Dioscorides.
Hij vermeldt ook Ravelingius die het tegen de koude plas adviseerde met het volgend recept: Neem van de bladeren twee handen vol, kook ze in water en wijn tot een pint en geef hier van te drinken en sla het kruid warm om het geslacht.
In de volksgeneeskunde was de struik vermoedelijk alleen in de landen rond de Middellandse Zee en op de Balkan in gebruik, maar werd dan steevast bij aandoeningen van het onderlichaam, menstruatie-afwijkingen en als galactagogum toegepast.
De artsen uit de negentiende en begin twintigste eeuw schreven het middel amper voor. Het was in vergetelheid geraakt.
Recenter wetenschappelijk onderzoek
Bij een gerandomiseerde prospectieve dubbelblindstudie werden door Mohr de werkingen van Agnolyt en Vitamine B op de lactatie met elkaar vergeleken en tegen een onbehandelde controlegroep afgezet. Bij het ongeselecteerde patiëntencollectief (Agnolyt n = 353, onbehandelde controle n = 362, Vitamine Bj n = 102) kon vanaf de 14de behandelingsdag bij de Agnolytgroep een statistisch significant hogere lactatie in vergelijking met de beide controlegroepen worden vastgesteld. Ook na selectie van het patiënten in categorieën van kraamvrouwen zonder kraambed complicaties, kraamvrouwen met 1-2 dagen koorts boven de 38°C en kraamvrouwen die met behulp van een keizersnede bevallen waren, werden bij de met Agnolyt behandelde groepen duidelijk hogere lactatie-waarden gevonden dan bij de onbehandelde controlegroepen.
Er zijn nog tal van andere publikaties die pleiten voor het gebruik van Vitex ter bevordering van de
lactatie. Mink wijst op een behandeling met Agnolyt bij te kleine en te slappe mammae.
Tot het omvangrijkste toepassingsgebied van Vitex agnus castus L. behoren de bloedingsstoornissen als gevolg van corpus-luteum-insufficiëntie. Deze uiten zich klinisch als versterkte, te veelvuldige of langdurige bloedingen.
Lees ook
