Inuline, onze darmflora en planten

Wij leven in symbiose met onze darmbacteriën. Er bestaan ​​eeuwenoude overeenkomsten tussen de darmflora en de mens. De darmbacteriën ondersteunen en verbeteren zelfs de effectiviteit van geneeskruiden. Maar wat krijgen ze ervoor terug? Heel simpel: voedsel en onderdak. De dunne en dikke darm creëren allereerst een omgeving waarin onze darmflora goed gedijt. Deze moet enigszins vochtig zijn, goed verwarmd en – heel belangrijk – de pH-waarde moet correct zijn. Een licht zure omgeving zorgt ervoor dat de darmflora zich prettig voelt en floreert. Het onderdrukt ook ongewenste bacteriën die het leven voor ons en onze darmflora moeilijk kunnen maken.

En hoe zit het met ons voedsel?

Darmsymbionten voeden zich ook met wat wij eten. Wanneer het gedeeltelijk verwerkt voedsel de darm binnenkomt, wordt deze verder verwerkt door de darmsymbionten. Ze concurreren echter niet met ons. Ze hebben zich gespecialiseerd in voedselcomponenten die voor ons onverteerbaar zijn. Dit geldt met name voor langketige koolhydraten. Wij missen de benodigde enzymen om deze te verteren. Wij produceren slechts ongeveer 10 enzymen voor de vertering van koolhydraten, terwijl de darmsymbionten er ongeveer 200 produceren [1]. Dit is ook in ons voordeel: wanneer ze onverteerbare koolhydraten afbreken, behouden ze slechts een deel van de opbrengst, waardoor de rest voor ons beschikbaar komt. Dit kan bijzonder goed worden aangetoond met inuline. 

Inuline

Inuline is een belangrijke opslagstof in planten. Het wordt voornamelijk in de wortels aangemaakt in de herfst en vormt een essentiële bron waar de plant in het voorjaar een beroep op kan doen. Verschillende geneeskrachtige planten bevatten inuline. Het wordt bijvoorbeeld gevonden in de wortel van paardenbloem (Taraxacum officinale) en cichorei (Cichorium intybus). Veel wortelgroenten bevatten ook inuline, zoals aardpeer (Helianthus tuberosus), schorseneer (Scorzonera hispanica) en pastinaak (Pastinaca sativa) [2]. Uien en prei zijn ook uitzonderlijk rijk aan inuline.

Inuline bestaat uit veel fructosebouwstenen – fructose is voor ons wel verteerbaar, maar niet in zo'n complexe samenstelling. Daarom passeert inuline onze darmenzymen ongewijzigd en bereikt het de onderste delen van de darm. Daar komt het bacteriën tegen die, met behulp van hun enzym inulinase, inuline afbreken tot zijn fructosecomponenten en zich daarmee voeden. Daarbij produceren ze de kortketenvetzuren propionzuur, boterzuur en azijnzuur, evenals hun zouten en esters propionaat, butyraat en acetaat. Deze stoffen zijn weer gunstig voor ons: ze remmen ontstekingsprocessen in de darm, voorzien de cellen van het darmslijmvlies van energie, bevorderen de darmmotiliteit (peristaltiek), de activiteit van het immuunsysteem en de weerstand van het darmslijmvlies tegen toxines en pathogenen. Een deel van de kortketenvetzuren komt in de bloedbaan terecht en helpt hoge bloedlipideniveaus te verlagen, en kan positieve effecten hebben op onze stemming en cognitieve prestaties [ 3 ]. Inuline is voor ons dus onverteerbaar, maar het voedt wel de darmsymbionten: om die reden wordt het gerekend tot de natuurlijke prebiotica, oftewel stoffen die een gevarieerde en gezonde darmflora bevorderen.

Inuline voor een gezonde darm

Onder de inuline-afhankelijke bacteriën in onze darmflora zijn vooral bifidobacteriën belangrijk. Ze zijn de "bewakers" van de dikke darm. Met het melkzuur dat ze produceren, houden ze schadelijke bacteriën op afstand en bevorderen ze de diversiteit aan darmsymbionten. Studies hebben aangetoond dat een met inuline versterkte fractie van bifidobacteriën de groei van Faecalibacterium prausnitzii en Ruminococcus mogelijk maakt, evenals verschillende soorten van het geslacht Bacteroides, zoals Bacteroides uniformis en Bacteroides caccae. Dit zijn allemaal belangrijke bacteriën voor de darmgezondheid [ 4 ]. Omgekeerd worden schadelijke bacteriën zoals Campylobacter jejuni, Clostridium perfringens en Salmonella, evenals pathogene stammen van Escherichia coli en Bilophila wadsworthia, onderdrukt door inuline-inname [ 5 ]. 

Hoe je uw darmgezondheid kunt versterken met inuline

U denkt er nu misschien aan om zoveel mogelijk inuline te consumeren. Ik raad dit echter af. Een hoge inuline-inname kan leiden tot bijwerkingen zoals een opgeblazen gevoel of diarree. Basisonderzoek suggereert zelfs dat een overmatige inuline-inname schadelijk kan zijn, omdat het kan leiden tot de vorming van giftige stoffen [ 6 ].  Ik raad daarom aan om regelmatig groenten met veel inuline in je voeding op te nemen.

Daarnaast kan een kruidenthee of siroop met inuline en / of mosterdolie heilzaam zijn.

• 50 g paardenbloemwortel (Taraxaci radix)
• 50 g cichoreiwortel (Cichorii radix)

Laat 1 theelepel hiervan 2 tot 3 keer per dag 15 minuten trekken in ¼ liter kokend water, afgedekt. ​​Drink het ongezoet tijdens of kort voor de maaltijd. Paardenbloem en cichorei kunnen, met hun natuurlijke inulinegehalte, je darmgezondheid bevorderen. Ik raad dit gebruik aan op basis van eerdere onderzoeksresultaten en de bevindingen van de traditionele geneeskunde.

Inuline is een belangrijke stof die onze darmflora van voedsel en onderdak voorziet. Enerzijds voorziet het hen van voedingsstoffen. Anderzijds zorgt het ervoor dat bifidobacteriën een gunstig milieu in de dikke darm in stand houden en zo onderdak bieden aan veel verschillende darmflora. Ook wij profiteren hiervan: een gezonde darmflora produceert verschillende stoffen, zoals korte ketenvetzuren, die essentieel zijn voor een gezonde darm. Groenten en medicinale planten die inuline bevatten, zoals paardenbloem en cichorei, zijn dus goed voor uw darmgezondheid. 

Geneeskrachtige planten voor de darmflora

Verschillende geneeskrachtige planten zijn waardevolle bronnen van inuline, vooral paardenbloem (Taraxacum sect. Ruderalia, voorheen Taraxacum officinale) en cichorei (Cichorium intybus). Beide planten leveren ook waardevolle bitterstoffen. Deze stimuleren de doorstroming van spijsverteringssappen. De spijsverteringssappen hebben op hun beurt een regulerende werking op de samenstelling van de darmflora: als de galblaas bijvoorbeeld te weinig gal afscheidt, kunnen vette voedselbestanddelen niet goed worden afgebroken. Ze komen dan onverteerd in de dikke darm terecht, waar ze de samenstelling van de daar levende bacteriën negatief kunnen beïnvloeden. Zowel paardenbloem als cichorei stimuleren de galdoorstroming en daarmee de vetvertering. Beide zijn ook interessante planten voor een zelfgemaakte plantaardige koffievervanger.

Mosterdolieglycosiden voor de darmflora

Mosterdolieglycosiden zijn zwavelhoudende verbindingen waaruit speciale enzymen, zoals myrosinase, mosterdolie kunnen splitsen. Er blijft een suikerresidu achter. Veel voedselplanten, zoals radijs, mosterd, tuinkers en kool, of medicinale planten zoals mierikswortel (Armoracia rusticana) en Oost-Indische kers (Tropaeolum majus), bevatten mosterdolieglycosiden. Wanneer we deze medicinale planten consumeren, komen de mosterdolieglycosiden in de darmen bacteriën tegen die het enzym myrosinase produceren. Mosterdolie wordt vrijgegeven en opgenomen door ons darmslijmvlies. Het suikerresidu dient dan als voedsel voor de bacteriën. Vooral de nuttige Bacteroides-soorten van onze darmflora lijken baat te hebben bij een regelmatige inname van mosterdolieglycosiden. [ 3 ]

Nog een thee voor de darmflora

• 40 g Oost-Indische kerskruid (Tropaeoli herba)
• 70 g paardenbloemwortel (Taraxaci radix)
• 70 g cichoreiwortel (Cichorii radix)

Laat een afgestreken eetlepel van het theemengsel 15 minuten trekken in 250 ml kokend water, afgedekt, tot drie keer per dag, en drink het ongezoet voor de maaltijd. De thee is geschikt voor langdurig gebruik. Drink het bij voorkeur in een kuur van zes weken.

Thee met een kick: Vlierbessensap voor je darmflora

Vlierbessen (Sambucus nigra) hebben ook wat te bieden voor onze darmgezondheid, of preciezer gezegd, de vlierbessen. Deze zijn een rijke bron van polyfenolen, waaronder de donkere kleurstoffen anthocyanen. [ 4 ] Een Oostenrijkse onderzoeksgroep kon aantonen dat de polyfenolen in vlierbessen een positief effect hebben op de samenstelling van onze darmflora. Na negen weken van de studie verbeterde de diversiteit van de darmflora bij de deelnemers en namen ook de spijsverteringsproblemen af. [ 5 ]

Het toevoegen van vlierbessen aan bovenstaand theemengsel is mogelijk. Naar mijn mening is het echter eenvoudiger en effectiever om vlierbessensap te gebruiken. Je kunt het als volgt met de thee combineren: voeg na het trekken van de thee een glaasje vlierbessensap toe.

Rauwe zwarte vlierbessen bevatten het cyanogene glycoside sambunigrine. Daarom moeten ze vóór consumptie tot boven de 80 °C worden verhit.

Vanuit microbiologisch oogpunt zijn we een moederschip. Alleen al in onze darmen leven zo'n 100 biljoen bacteriën. De meeste daarvan zijn essentieel voor onze gezondheid. Ze bepalen hoe we ons voelen, of we ziek worden en hoe snel we herstellen. Het is verstandig om goed voor je darmflora te zorgen. Geneeskrachtige planten met inuline en bitterstoffen zoals paardenbloem en cichorei, planten met mosterdolieglycosiden zoals Oost-Indische kers en mierikswortel en vlier met anthocyanen kunnen hierbij helpen.

Referentes

1. Le Bastard Q, Chapelet G, Javaudin F et al. De effecten van inuline op de microbiële samenstelling van de darm: een systematische review van bewijs uit humane studies. Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2020; 39: 403-413. DOI: 10.1007/s10096-019-03721-w
2. Blaschek W, Ebel S, Hackenthal E, Holzgrabe U, Keller K, Reichling J, Schulz V. Taraxacum en Cichorium. Hagers Encyclopedie van geneeskrachtige stoffen en medicijnen. Stuttgart: WVG/Springer; 2014
3. Kaczmarek JL, Liu X, Charron CS, et al. Broccoliconsumptie beïnvloedt de menselijke gastro-intestinale microbiota. J Nutr Biochem. 2019; 63:27-34. DOI: 10.1016/j.jnutbio.2018.09.015
4. Blaschek W, Ebel S, Hackenthal E, Holzgrabe U, Keller K, Reichling J, Schulz V. Sambucus. Hagers Encyclopedie van geneesmiddelen en medicijnen. Stuttgart: WVG/Springer; 2014
5. Reider SJ, Längle J, Przysiecki N et al. A Moschen: Invloed van een extract van zwarte vlierbessen op het darmmicrobioom – resultaten van de ELDERGUT-studie. Z Gastro-enterol 2021; 59: e343-e344. DOI: 10.1055/s-0041-1734273

Literatuur

• Nelson KE, Weinstock GM et al. Het Human Microbiome Jumpstart Reference Strains Consortium. Een catalogus van referentiegenomen van het menselijk microbioom. Science 2010; 328
• Shoaib M, Shehzad A, Omar M et al. Inuline: eigenschappen, gezondheidsvoordelen en toepassingen in de voeding. Carbohydr Polym 2016; 147: 444-454
• Birkeland E, Gharagozlian S, Birkeland KI et al. Prebiotisch effect van inuline-achtige fructanen op de fecale microbiota en korteketenvetzuren bij diabetes type 2: een gerandomiseerde gecontroleerde studie. European Journal of Nutrition 2020; 59(7): 3325–3338
• Healey G, Murphy R, Butts C et al. De gebruikelijke inname van voedingsvezels beïnvloedt de reactie van de darmflora op een inuline-achtig fructaanprebioticum: een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebogecontroleerde, cross-over, humane interventiestudie. Br J Nutr 2018; 119(2): 176–189
• Vandeputte D, Falony G, Vieira-Silva S et al. Prebiotische inuline-achtige fructanen induceren specifieke veranderingen in de menselijke darmflora. Good 2017; 66(11):1968–1974
• Singh V, Yeoh BS, Chassaing B et al. Ontregelde microbiële fermentatie van oplosbare vezels induceert cholestatische leverkanker. Cell 2018; 175(3): 679-694.e22
• https://sites.google.com/site/kruidwis/inhoudsstoffen-en-hun-werking/inuline-en-fos

Knobbelige aardpeer goed voor onze darmflora

Aardpeer, die ouderwetse knobbelige groente wordt weer populair. De aardpeer vindt haar oorsprong in Noord-Amerika, waar ze eeuwenlang door de indianen als voedselplant werd gebruikt.

De aardpeer behoort tot het ge­slacht van de zonnebloemen. In tegenstelling tot de gewone zonne­bloem (Helianthus annuus), is de aardpeer een overblijvende plant, die zich niet door middel van zaden maar door knollen vermenigvuldigt. Dit gewas vindt haar oorsprong in Noord-Amerika, waar ze eeu­wenlang door de Indianen als voedselplant werd gebruikt. Rond het einde van de 16e eeuw kwam ze naar Europa. Hondius was een van de eerste Europeanen die in zijn krui­dentuin van het buitengoed 'De Moufeschans' bij Terneuzen aard­peren kweekte. Van daaruit verspreidde de plant zich over Zeeland en later over Vlaanderen. Rond 1600 werd de aardpeer de hoofdbron van koolhydraten in het West-Europese dieet totdat de aardappel het overnam in de 18° eeuw.

Dodonaeus
Voor Dodoens waren de aardperen nog nieuw, toch werden ze in zijn Cruydt-Boeck aangeprezen: ‘Die van Canada eten deze wortels voor een lekkere, doch gewone spijs. Hier te lande en in Frankrijk gegroeid worden ze gekookt en met peper gegeten. In Zeeland zijn ze ook in groot gebruik van half november af (want dan mag men ze goed beginnen uit de aarde te nemen) tot Pasen toe. Men mag ze koken, in meel wentelen, in boter fruiten of in de pan bakken en met suiker besproeien net zoals de suikerwortels of koken tussen twee schotels of anders in boter of olie stoven en met peper en gember, foelie of andere specerijen zoals kaneel en kruidnagelpoeder eten of met een saus van boter en azijn. De bladeren mag men in moes doen’.

Gezondheidsvoedsel
De stengels en de bladeren dienen als voer voor konijnen en vee; de wortelknol is daarentegen een smakelijk alternatief voor aardappelen. Omdat hij als suikers hoofdzakelijk uit fructose op­gebouwde inuline bevat, is de aardpeer een geschikte groente voor dia­betici. Inuline wordt niet omgezet tot zetmeel, maar wordt gefermenteerd in de dikke darm door goedaardige darmbacteriën, waardoor ze de darmflora gunstig beïnvloeden.
De knoestige knollen kunnen als aardappelen gegeten worden, alleen is de smaak duidelijk anders, zoet en waterachtig, ze smaken eerder naar artisjok, vandaar ook de Engelse benaming Jerusalem artichoke.

Aardperen zijn caloriearm, ze bevatten per 100 gr 16 gram koolhydraten, 2,5 gram eiwit, 0,4 gram vet, 4 milligram vitamine C, 10 milligram calcium, 3,5 milligram ijzer.

Ze zijn ook bij ons al lang bekend als gezondheidsvoedsel voor diabetici, ze zijn ook bijzonder geschikt als bulkvoedsel bij vermageringsdieeten en hun belangrijkste gezondheidswaarde is het verbeteren van de darmflora.

https://mens-en-gezondheid.infonu.nl/gezonde-voeding/86130-aardpeer-groente-en-geneeskruid.html
https://sites.google.com/site/kruidwis/planten-van-a-tot-z/helianthus-tuberosis-aardpeer

Moes-distel eetbaar en inuline

Moesdistel, daar moet dus moes van te maken zijn. En inderdaad het jonge, wat prikkelige blad is gestoofd goed te eten mits je het mengt met snijbiet, spinazie of iets dergelijks. Dat de bloemknoppen op zijn artisjoks kunnen klaar gemaakt worden, heb ik ondertussen opgegeven en ook de wortels wil ik niet meer te veel proberen.  Ik heb ze gisteren weer eens klaar gemaakt, wel gekookt met paarse peen en kliswortel, merkwaardig is wel dat de dunne wortels redelijk snel gaar koken, behalve de kern die als een lange, fijne spaghettisliert uit de wortel te trekken is. Wie weet misschien toch geschikt om spaghetti te fabriceren.

Ik lees: Young leaves - cooked and used as a vegetable. Root - cooked. Harvested before the plant flowers, it was formerly used as a table vegetable. The root is likely to be rich in inulin, a starch that cannot be digested by humans. This starch thus passes straight through the digestive system and, in some people, ferments to produce flatulence'. Rijk aan inuline kan interessant zijn, al zijn dan de knollen van aardpeer, de wortels van wilde chicorei en paardenbloem toch gemakkelijker te verwerken. Interessant niet omwille van de flatulentie maar wel om de verbetering van de darmflora, inuline en andere FOS zijn namelijk voedsel voor de goedaardige darmbacteriën.

Over inuline: Effet prébiotique. Les résultats d’études menées sur des animaux et sur des humains ont permis d’établir que l’inuline favorise la croissance des bactéries intestinales bénéfiques5. Cela est attribuable au fait que l’inuline n’est ni digérée ni absorbée avant d’arriver dans le côlon : comme elle est intacte, les bactéries peuvent s’en nourrir.

Dans plusieurs pays, en France et au Japon notamment, les fabricants d’aliments enrichis en inuline ou en FOS peuvent afficher des allégations à l’effet que leurs produits stimulent la croissance des bifidobactéries6. Par exemple, en France, l’allégation suivante est permise : « L’inuline native de chicorée est bifidogène (stimulation de la croissance des bifidobactéries intestinales) à un dosage quotidien de 5 g/jour »7.

Cet effet prébiotique pourrait contribuer au traitement et à la prévention de plusieurs troubles gastro-intestinaux. On a, par exemple, vérifié si l’inuline pouvait être utile pour soulager les symptômes du syndrome de l’intestin irritable et des maladies inflammatoires de l’intestin. Les données sur les animaux ont été concluantes et les essais sur les humains ont donné des résultats prometteurs, mais ceux-ci restent préliminaires étant donné le nombre restreint de sujets2,8.

2. Inulin-type prebiotics: a review. (Part 2). Kelly G. Altern Med Rev. 2009 Mar;14(1):36-55. Review. Texte intégral : www.thorne.com
6. Coussement PA. Inulin and oligofructose: safe intakes and legal status. J Nutr. 1999 Jul;129(7 Suppl):1412S-7S. Review. Texte intégral : http://jn.nutrition.org
7. Agence française de sécurité sanitaire des aliments. Avis, 20 avril 2005. [Consulté le 28 août 2009] www.afssa.fr
8. Inulin and oligofructose in chronic inflammatory bowel disease. Leenen CH, Dieleman LA. J Nutr. 2007 Nov;137(11 Suppl):2572S-2575S. Review. Texte intégral : jn.nutrition.org
9. Inulin and oligofructose: review of experimental data on immune modulation. Seifert S, Watzl B. J Nutr. 2007 Nov;137(11 Suppl):2563S-2567S. Review. Texte intégral : jn.nutrition.org

Dahlia dahlia dahlia

Dahlia's zijn niet direct mijn lievelingsplanten maar de kleine pompombloemen die nu verwilderd langs de boerderijruine naast ons Bretoense huis bloeien, kunnen mij wel bekoren. Hoe zij elk jaar weer stralend opboksen tegen grassen, teunisbloemen en wilde asters spreekt mij wel aan. Als ik dan ontdek dat de knollen ook nog eetbaar zijn en de bloemen kleurstoffen bevatten, begin ik ook deze protserige bloemen te bewonderen.

Dahliaknollen bevatten net zoals paardenbloem, cichorei en aardpeer veel inuline. Mrs Grieve 1931 beschreef het proces om er inuline uit te winnen. Iets om eens te proberen?
The Inulin obtained in Dandelion and Chicory is also present in Dahlia tubers under the name of Dahlin. After undergoing a special treatment, Dahlia tubers and Chicory will yield the pure Laevulose that is sometimes called Atlanta Starch or Diabetic Sugar, which is frequently prescribed for diabetic and consumptive patients, and has been given to children in cases of wasting illness.
There was a very considerable business done in this product before the War by certain German firms. In a paper read at the Second International Congress of the Sugar Industry, held at Paris in 1908, it was stated that pure Laevulose is preferably made by the inversion of Inulin with dilute acids, and that the older process of preparation from invert sugar or molasses does not yield a pure product. The first step in the technical production of Laevulose is in the preparation of Inulin, and Dahlia tubers or Chicory root, which contain 6 to 12 per cent of Inulin are the most suitable material. Chicory root can readily be obtained in quantity, and Dahlia plants, if cultivated for the purpose, should yield in a few years a plentiful supply of cheap raw material.

For extraction of the Inulin, the roots or tubers are sliced, treated with milk of lime and steamed. The juice is then expressed and clarified by subsidence and filtration, the clear liquid being run into a revolving cooler until flakes are produced. These flakes are separated by a centrifugal machine, washed and decolorized, and the thus purified product finally treated with diluted acid, and so converted into Laevulose. This solution of Laevulose is neutralized and evaporated to a syrup in a vacuum pan.

Laevulose can be produced in this manner from Chicory roots and Dahlia tubers at an enormous reduction of price from the older methods of preparing it from molasses or sugar, the resultant product being moreover of absolute purity. Its sweet and pleasant taste are likely to make it used not only for diabetic patients, but also in making confectionery and for retarding crystallization of sugar products. It can also readily be utilized in the brewing and mineral water industries.

The research staff of one of the Scottish Universities during the War developed a process of extracting a valuable and much needed drug for the Army from Dahlia tubers, and was using as much material for the purpose as could be spared by growers.


En brood of koekjes bakken: Dahlia Bread (Dahlia pinnata)
The tubers should be just dug so there’s not a thick skin on them. Washed well. Peeling is optional.

Preheat oven to 200°
3 eggs
1 cup oil
2 cups sugar
2 cups grated Dahlia tuber
2 tsp vanilla
3 cups flour
1 tsp salt
1/4 tsp. baking powder
1 tsp. soda
2+ tsp cinnamon

Beat eggs until light and foamy. Add oil, sugar, grated dahlia tuber and vanilla. Mix lightly but well. Sift dry ingredents together. Add to wet ingred. Mix only until blended. Put into greased loaf pans. Bake in 200° oven for 1 hour.

http://www.eattheweeds.com/dahlia-pinnata/