Plantaardige stoffen tegen een hoog cholesterol

Bij een verhoogd LDL-cholesterolgehalte gebruikt de reguliere geneeskunde farmaceutische statines. Kruidengeneesmiddelen hebben even goede resultaten en vaak minder bijwerkingen.

Lagere LDL-waarden met vezels

Voedingsvezels kunnen cholesterol en het cholesterolderivaat galzuur in de darm binden en zo uit de enterohepatische circulatie verwijderen. Dit verlaagt het cholesterolgehalte in het bloed. Een recent overzicht bekritiseert strategieën uit de jaren zeventig die zich richtten op de schadelijke effecten van verzadigde vetzuren. Het vervangen van verzadigde vetzuren door koolhydraten, met name suiker, heeft zelfs bijgedragen aan een toename van coronaire hartziekten (CHD). Daarentegen wordt de waarde van volkorenproducten vanwege hun vezelgehalte expliciet benadrukt. Volgens het overzicht verminderden 1-2 extra porties volkorenproducten het risico op CHD met 10-20%.

Een ander onderzoek [ 2 ] beschrijft de cholesterolverlagende, bloeddrukverlagende en bloedsuikerregulerende effecten van voedingsvezels. De niveaus van low-density lipoproteïne (LDL) werden met 5-6% verlaagd. Individuele vezelrijke voedingsmiddelen zoals haver, erwten, bonen, lijnzaad, appels en citrusvruchten werden als gunstig beschreven.

Effecten van volkoren granen

Een ander onderzoek onderzoekt de effecten van volkoren granen [ 3 ]. Daaruit bleek dat volkorenproducten leiden tot zeer significante verlagingen van cholesterol en triglyceriden, waarbij het triglyceridenverlagende effect van volkoren haver bijzonder prominent is. Haver (Avena sativa) wordt als bijzonder belangrijk beschouwd bij het verlagen van cholesterol vanwege het β-glucaangehalte. Een meta-analyse van 58 onderzoeken toonde een zeer significante verlaging van het totale en LDL-cholesterol [ 4 ]. Alleen onderzoeken die minstens 23 weken duurden, werden opgenomen. De gemiddelde inname van β-glucaan was 3,5 g per dag. Er moet echter kritisch worden opgemerkt dat alle bovengenoemde vezelonderzoeken cholesterolverlagingen van ruim onder de 5% vonden, wat niet slecht is, maar nog steeds zeer beheersbaar. Maar hoe zit het met meer "geconcentreerde" vezelsupplementen zoals psyllium of lijnzaad?

Vezelsupplementen van vlozaad en lijnzaad

In één onderzoek kregen proefpersonen gemiddeld 8 weken lang 16 gram psyllium (Plantago ovata) of een placebo [ 5 ]. Het LDL-cholesterol daalde met 6% en de triglyceriden zelfs met 21%. Bovendien daalden de bloeddruk en de insulinespiegels, wat erop wijst dat psyllium ook hier een regulerende werking heeft. Er is zelfs een meta-analyse voor lijnzaad (Linum usitatissitum) met 28 studies. Er werden zeer significante reducties gevonden in totaal- en LDL-cholesterol. De reducties bedroegen echter slechts ongeveer 2%. Voor lijnzaadolie met het omega-3-vetzuur alfa-linoleenzuur werden echter geen reducties gevonden [ 6 ].

Glucomannan uit de konjacwortel (Amorphophallus konjac) is een voedingsvezel waarvan wordt aangenomen dat het ook cholesterolverlagende effecten heeft. Volgens een meta-analyse van 12 studies leidt een dagelijkse dosis van 3 gram konjacglucomannan tot een gemiddelde LDL-verlaging van 10% [ 7 ].

Artisjok: Cholerese verlaagt cholesterol

Bestanddelen van de artisjok (Cynara scolymus), zoals cynarine, flavonoïden en derivaten van kininezuur, hebben een choleretisch en cholagogisch effect, wat betekent dat ze zowel de galzuurproductie in de lever als de galuitscheiding stimuleren. Omdat gal cholesterol en het cholesterolderivaat galzuur bevat, wordt een cholesterolverlagend effect verondersteld.
Een recente meta-analyse omvatte negen onderzoeken. De behandeling met artisjok resulteerde in een zeer significante daling van het totale cholesterol (17,6 mg/dl, p < 0,0001) en het LDL-cholesterol (14,9 mg/dl, p = 0,011), terwijl het HDL-cholesterol onveranderd bleef.

In een andere studie [ 10 ] werden de synergetische effecten van artisjok en vezels (appelpectine) onderzocht. In een gecontroleerde, gerandomiseerde, dubbelblinde studie kregen 54 patiënten in een revalidatie-eenheid placebo, 3 × 2 artisjokcapsules (elk 400 mg extract), placebo plus vezels (3 × 1 eetlepel appelpectine), of 3 × 2 artisjokcapsules plus vezels. De vezels konden niet blind worden toegediend.

Er was een lichte daling van het totale cholesterol met placebo (p < 0,05), maar significante dalingen in alle andere groepen (p < 0,01 per groep), waarbij de combinatie van vezels en artisjok synergetische effecten liet zien. LDL-cholesterol gedroeg zich vergelijkbaar, terwijl HDL vrijwel onaangetast bleef. Met een daling van bijna 20% werden effecten bereikt die anders alleen met statines worden waargenomen, maar dan zonder hun bijwerkingen. In het onderzoek werden geen verschillen waargenomen tussen de actieve behandeling en placebo (met betrekking tot artisjok) wat betreft bijwerkingen. Alleen in de vezelgroepen waren er niet-significant hogere meldingen van een opgeblazen gevoel of winderigheid.

Besluit

Kruidenproducten of -remedies kunnen cholesterol op drie verschillende manieren verlagen. Vezels in planten, zoals appelpectine of de vezels in psyllium, kunnen cholesterol of derivaten daarvan binden en zo de absorptie of reabsorptie belemmeren. Choleretische plantenstoffen, zoals die in artisjokken, verhogen de uitscheiding van cholesterol en galzuren via de gal. Bepaalde plantenstoffen, zoals monacoline K uit rode rijst, remmen de lichaamseigen cholesterolsynthese. 

Literatuur

2 Surampudi P, Enkhmaa B, Anuurad E. et al. Lipidenverlaging met oplosbare voedingsvezels. Curr Atheroscler Re 2016; 18 (12) 75 Zoeken in Google Scholar
3 Hollænder PL, Ross AB, Kristensen M. Volkoren granen en veranderingen in bloedlipiden bij ogenschijnlijk gezonde volwassenen: een systematische review en meta-analyse van gerandomiseerde gecontroleerde studies. Am J Clin Nutr 2015; 102 (03) 556-572. Crossref PubMed -zoekopdracht in Google Scholar
4 Ho HV, Sievenpiper JL, Zurbau A. et al. Het effect van haver-β-glucaan op LDL-cholesterol, niet-HDL-cholesterol en apoB voor het verminderen van het risico op hart- en vaatziekten: een systematische review en meta-analyse van gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken. Br J Nutr 2016; 116 (08) 1369-1382
Crossref PubMed -zoekopdracht in Google Scholar
5 Solà R, Bruckert E, Valls RM. et al. Oplosbare vezels (Plantago ovata-schil) verlagen plasma-LDL-cholesterol, triglyceriden, insuline, geoxideerd LDL en systolische bloeddruk bij patiënten met hypercholesterolemie: een gerandomiseerde studie. Atherosclerosis 2010; aug. 2011 (02) 630-637
Crossref PubMed -zoekopdracht in Google Scholar
6 Pan A, Yu D, Demark-Wahnefried W. et al. Meta-analyse van de effecten van lijnzaadinterventies op bloedlipiden. Am J Clin Nutr 2009; 90 (02) 288-297 Crossref PubMed -zoekopdracht in Google Scholar
7 Ho HVT, Jovanovski E, Zurbau A. et al. Een systematische review en meta-analyse van gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken naar het effect van konjacglucomannan, een viskeuze oplosbare vezel, op LDL-cholesterol en de nieuwe lipidedoelen niet-HDL-cholesterol en apolipoproteïne B. Am J Clin Nutr 2017; 105 (05) 1239-1247 Crossref PubMed -zoekopdracht in Google Scholar
9 Sahebkar A, Pirro M, Banach M. et al. Lipidenverlagende activiteit van artisjokextracten: een systematische review en meta-analyse. Crit Rev Food Sci Nutr 2017: 1-8  Referentielink Ris
10 Schmiedel V. Senkung des Cholesterinspiegels door Artischocke en Ballaststoff. Erfahrungsheilkunde 2002; 6: 405-414  Thieme Connect Zoeken in Google Scholar
11 Sun YE, Wang W, Qin J. Antihyperlipidemie van knoflook door het verlagen van het niveau van totaal cholesterol en low-density lipoproteïne: een meta-analyse. Medicine (Baltimore) 2018; 97 (18) e0255
Zoeken in Google Scholar
12 Mazza A, Schiavon L, Rigatelli G. et al. Kortdurende suppletie met monacoline K verbetert de lipide- en metabolische patronen van hypertensieve en hypercholesterolemische personen met een laag cardiovasculair risico. Food Funct 2018; 9 (07) 3845-3852  Crossref PubMed -zoekopdracht in Google Scholar
13 Gerards MC, Terlou RJ, Yu H. et al. Traditioneel Chinees lipidenverlagend middel rode gistrijst resulteert in een significante LDL-verlaging, maar de veiligheid is onzeker – een systematische review en meta-analyse. Atherosclerosis 2015; 240 (02) 415-423

Walnoten tegen stress en voor mentale gezondheid

Uit een recent onderzoek blijkt dat ongeveer een half kopje walnoten per dag de mentale gezondheid, metabolische stressfactoren en de slaap kan verbeteren tijdens stressvolle periodes. Walnoten bevatten talloze voedingsstoffen die goed zijn voor de hersenen en de darmen, waaronder omega 3-vetzuren, antioxidanten, melatonine, polyfenolen, foliumzuur en vitamine E.

Een recente studie suggereert dat walnoten de stressperceptie en mentale gezondheid kunnen verbeteren. Een positieve invloed op de effecten van stress op het darmmicrobioom lijkt ook waarschijnlijk, vooral bij vrouwen. Eerdere studies hadden al positieve effecten van walnoten op de geestelijke gezondheid aangetoond. Een recent gerandomiseerd gecontroleerd onderzoek van de Universiteit van Zuid-Australië richtte zich op de dagelijkse consumptie van walnoten en de mogelijke impact ervan op de geestelijke gezondheid, biochemische markers en het darmmicrobioom.

80 bachelorstudenten (n=80) werden verdeeld in een interventie- en een controlegroep. De interventiegroep (n=41) kreeg verse, vooraf verdeelde walnoten en kreeg de opdracht om deze dagelijks te eten (ongeveer 56 gram per dag) gedurende de 16 weken durende studieperiode. De controlegroep (n=39) werd gevraagd om tijdens de onderzoeksperiode noten en vette vis te vermijden.

Resultaten

Uit de analyse van de vragenlijsten bleek dat academische stress, met name voor en tijdens examenperiodes,  een negatieve invloed heeft op de mentale gezondheid en het psychologisch welzijn (gebaseerd op de AQoL-8D en MHC vragenlijsten). Vóór de examens rapporteerden deelnemers verhoogde  stress- en depressiescores (gebaseerd op de DASS21 vragenlijst), maar deelnemers in de interventiegroep niet.

Uit bloed-, speeksel- en ontlastingsanalyses bleek ook dat stress negatieve effecten had, zoals  een afname van het totale eiwit- en albuminegehalte in het bloed en  een verminderde diversiteit van de darmflora tijdens stressperiodes bij de vrouwelijke deelnemers.

Bij dagelijkse consumptie van walnoten werden een aantal positieve effecten aangetoond:

• Over het algemeen is er sprake van een positieve invloed op de geestelijke gezondheid, wat met name blijkt uit de  scores voor stress en depressie.
• De totale eiwit- en albuminegehaltes stegen bij dagelijkse consumptie van walnoten, wat mogelijk wijst op een beschermend effect.
• In de walnotengroep was het enzym alfa-amylase verlaagd, wat de theorie ondersteunt dat walnoten beschermende eigenschappen hebben tegen stress.
• De negatieve effecten van stress op het darmmicrobioom bij vrouwelijke deelnemers, d.w.z. de lagere diversiteit tijdens stressvolle periodes, waren milder in de walnotengroep dan in de controlegroep.
• Deelnemers in de walnotengroep vertoonden een verbeterde slaapkwaliteit.

Conclusie

Uit eerdere onderzoeken is gebleken dat walnoten talloze voedingsstoffen bevatten die goed zijn voor de hersenen en darmen, waaronder omega 3-vetzuren, antioxidanten, melatonine, polyfenolen, foliumzuur en vitamine E. De onderzoekers concluderen dat ongeveer een half kopje walnoten per dag de geestelijke gezondheid, metabole stressfactoren en de slaap tijdens stressvolle periodes bij studenten kan verbeteren.

Referentie

Herselman MF, Bailey S, Deo P et al. De effecten van walnoten en academische stress op de mentale gezondheid, het algemeen welzijn en de darmflora bij een steekproef van universiteitsstudenten: een gerandomiseerde klinische studie. Nutrients 2022; DOI: https://doi.org/10.3390/nu14224776

Bijlage voedingswaarde noten. Rijke bronnen van vitamines en mineralen

Noten bevatten bovengemiddelde hoeveelheden vitamine E en grote hoeveelheden B-vitamines, waaraan senioren vaak een tekort hebben. Amandelen zijn koplopers in riboflavine (vitamine B2). Walnoten en hazelnoten zijn vaker rijk aan foliumzuur en pyridoxine. Interessant is dat deze waarden zelfs na verwerking, bijvoorbeeld roosteren, nauwelijks afnemen. Dit is vrij verrassend voor de B-vitamines, die doorgaans gevoelig zijn voor hitte, maar ze worden blijkbaar voldoende gestabiliseerd door de schillen en bijbehorende stoffen in de noten. Volgens een Indiase studie heeft niacine (vitamine B3) in bijvoorbeeld een pinda zelfs na roosteren nog steeds een biologische beschikbaarheid van bijna 90 procent.

Aan de Sahmyook Universiteit in Seoul werd bevestigd dat de noten een rijke bron van vitamine E en B zijn. Pistachenoten hadden ook hoge ijzergehaltes (8,9 mg/100 g) en pijnboompitten (6,6 mg/100 g), die aanzienlijk hoger zijn dan die in varkensvlees, hoewel varkensvlees ijzer bevat dat gemakkelijker door het lichaam wordt opgenomen. Pistachenoten presteerden ook het beste op het gebied van zink, gemiddeld 6,7 mg/100 g, terwijl walnoten domineerden in koper (2,5 mg/100 g).

Onverzadigde vetzuren en polyfenolen

Het is al lang bekend dat noten een hoge concentratie onverzadigde vetzuren bevatten. Deze worden beschouwd als effectieve beschermende factoren voor zenuwcellen en het cardiovasculaire systeem.

Ook in noten zitten polyfenolen. Deze beschermen het vaatstelsel en bepaalde hersengebieden, zoals de hippocampus (die van groot belang is voor het geheugen), tegen oxidatieve schade.

Walnoten zijn in dit opzicht bijzonder opmerkelijk – met 1,5 tot 2,5 milligram per 100 gram. Ze bevatten daarmee aanzienlijk meer polyfenolen dan rode wijn, appelsap en chocolade, die algemeen worden beschouwd als "polyfenolbommen".

Literatuur

• Rhabardar M et al. Neuroprotectieve effecten van walnoot (Juglans regia L.) bij aandoeningen van het zenuwstelsel: een uitgebreid overzicht. Iran J Basic Med Sci 2024; 27(12): 1492-1505
• Pribis P. et al. Effecten van walnotenconsumptie op cognitieve prestaties bij jongvolwassenen. British Journal of Nutrition 2011; doi: 10.1017/50007114511004302
• O'Brian J et al. Langdurige inname van noten in relatie tot cognitieve functies bij oudere vrouwen. J Nutr Health Aging 2014; doi: 10.1007/s12603-014-0014-6

Duindoornvruchten: Superfood uit het Noorden

Duindoorn (Hippophae rhamnoides) staat al lang bekend als een vitaminebom. Vooral in de voormalige DDR werd de doornige struik gekweekt vanwege zijn vitamine C-gehalte en citruszuur. Tropische vruchten waren destijds schaars door een gebrek aan buitenlandse valuta. Tegenwoordig zijn China en Rusland de grootste producenten ter wereld.

Duindoorn is een van de beste wilde vruchten qua voedingsstoffen. De zure vruchten bevatten vitamine C, veel bètacaroteen, vitamine E en de essentiële vitamine B12, die zelden in planten voorkomt. De vruchten bevatten bijvoorbeeld gemiddeld 450-500 mg vitamine C per 100 gram, bijna tien keer meer dan een citroen. Duindoornvruchten worden meestal gebruikt om sap te maken, dat vervolgens kan worden gebruikt voor bijvoorbeeld gelei. Duindoorn kan ook worden gebruikt om smoothies, mixdrankjes, limonades, kwark- en yoghurtgerechten op smaak te brengen. Vanwege de zuurtegraad is het het beste om duindoorn te combineren met zoeter fruit (bijvoorbeeld appels, peren) of met zoetstoffen (suiker, honing).    

Duindoornvruchten in de fytogeneeskunde

Duindoorn is niet alleen een waardevol voedingsmiddel, maar ook een bekend middel in de traditionele en volksgeneeskunde vanwege de secundaire plantaardige stoffen (flavonoïden, carotenoïden en vruchtvleesolie). Duindoorn wordt echter zelden genoemd in farmacopeeën en monografieën, ondanks het feit dat talrijke studies veelbelovende resultaten hebben opgeleverd.

Duindoornsap wordt voornamelijk gebruikt om het immuunsysteem te versterken en verkoudheid te voorkomen. Een bijzonderheid is de vette olie in het vruchtvlees, die rijk is aan onverzadigde vetzuren en op de markt wordt gebracht als duindoornolie. Deze waardevolle olie wordt verdund (2-5%) gebruikt door deze toe te voegen aan een basisolie of -zalf. De oranje duindoornolie heeft huidverzorgende, wondhelende en pijnstillende eigenschappen. Het is zeer nuttig bij de verzorging van littekens en striae. Het wordt ook uitwendig gebruikt bij de behandeling van brandwonden en zonnebrand, evenals neurodermitis en psoriasis. Patiënten hebben zeer positieve resultaten gemeld met deze huidregenererende olie bij chemotherapie en radiotherapie. Als de slijmvliezen in mond en keel beschadigd zijn, kan de olie ook gemengd wordennmet een beetje honing en per theelepel worden ingenomen. De olie wordt ook profylactisch gebruikt wanneer de huid gestrest kan geraken. [ 1 ][ 2 ]

Duindoorn, eveneens afkomstig uit Rusland, wordt al eeuwenlang gebruikt in de volksgeneeskunde in Rusland, Siberië en Mongolië. Veel toepassingen van de vruchtvleesolie bij stralingsschade, als adjuvans bij kankerbehandelingen of bij vaatziekten vinden dan ook hun oorsprong in deze cultuur. Duindoornvleesolie bevordert aantoonbaar de wondgenezing, werkt als antioxidant en beschermt tegen tumoren. Een positief effect op het cardiovasculaire systeem is eveneens aangetoond. [ 3 ]

Duindoornpitten (zaden) bevatten ook een vette olie die rijk is aan omega-3-vetzuren. Deze kleurloze duindoornpitolie wordt veel gebruikt in cosmetica. Het kan de celvernieuwing bevorderen en huidveroudering vertragen. [ 4 ]

Maak je eigen duindoornolie

Met dit proces kun je de waardevolle olie uit het vruchtvlees en de zaden extraheren. Je kunt het verse persresidu van het persen gebruiken of gedroogde duindoornbessen verwerken.

• 30 g persresten van verse duindoornvruchten of 20 g gedroogde duindoornvruchten
• 100 ml amandelolie (kookolie)

Het versgeperste residu wordt 2 uur in een oven gedroogd bij ongeveer 40 °C. Vervolgens wordt het mengsel met de amandelolie in een blender gemengd. Verwarm het mengsel 2 uur in een waterbad tot 50 °C. Pers het door een zeer fijne zeef. Op een koele plaats is de olie 2-3 maanden houdbaar.De olie kan onverdund inwendig worden gebruikt, 15-20 druppels tweemaal daags, of uitwendig. 

Literatuur

1. Zielińska A, Nowak I. Overvloed aan actieve ingrediënten in duindoornolie. Lipiden in gezondheid en ziekte. 2017; 16: 95. DOI: 10.1186/s12944-017-0469-7
2. Kallio H, Yang B. Gezondheidseffecten van duindoornbessen; onderzoek en strategieën aan de universiteit van Turku, Finland. Acta Horticulturae 2014; 1017: 343-349. DOI: 10.17660/ActaHortic.2014.1017.42
3. Ciesarová Z, Murkovic M, Cejpek K et al. Waarom is duindoorn (Hippophae rhamnoides L.) zo uitzonderlijk? Een overzicht. Food Res Int. 2020; 133: 109170. DOI: 10.1016/j.foodres.2020.109170
4. Khan BA, Akhtar N, Mahmood T. Een uitgebreide review van een magische plant, Hippophae rhamnoides. Afdeling Farmacie, Faculteit Farmacie en Alternatieve Geneeskunde, Islamia Universiteit van Bahawalpur, Bahawalpur, Pakistan 2013. DOI: 10.1016/S0975-3575(10)80053-7

Midlifecrisis en testosteron

Miljoenen mannen wereldwijd worden jaarlijks door fenomeen midlifecrisis getroffen. Desondanks bestaat er nog steeds enige verwarring over wat de midlifecrisis precies inhoudt, om nog maar te zwijgen van de controverse rond de oorzaak ervan. Een aanzienlijk aantal artsen en wetenschappers vermoedt echter dat dalende testosteronspiegels een belangrijke rol spelen.

Wat opvalt aan de midlifecrisis is hoeveel aspecten en symptomen overeenkomen met de symptomen van een te lage testosteronspiegel. Testosteron is een hormoon dat voornamelijk in de testikels wordt aangemaakt (vandaar de naam, het Latijnse woord testis is testikel). Testosteron heeft een bijzonder sterk effect op bepaalde organen, zoals spieren, botten en de hersenen, omdat de dichtheid van testosteronreceptoren daar hoog is. Hoewel vrouwen en kinderen dit hormoon ook produceren (vooral in organen die bij de nieren liggen, de zogenaamde bijnieren, en bij vrouwen ook in de eierstokken), ligt de concentratie bij mannen 10-20 keer hoger.

De hoeveelheid testosteron varieert gedurende het leven:

• Bij mannen neemt het rond de puberteit snel en sterk toe.
• Het bereikt zijn piek halverwege de twintig: het totale testosterongehalte wordt gemeten op 300–1000 ng/dl of 10–35 nmol/l. (Deze waarden, die als normaal worden beschouwd, kunnen per land en zelfs per lokaal laboratorium enigszins variëren.)
• Vanaf 30-jarige leeftijd begint het testosterongehalte geleidelijk af te nemen. Wetenschappers schatten dat de jaarlijkse daling ongeveer 1-2% bedraagt.
• Bij mannen van 60 jaar oud is het testosteronniveau doorgaans nog maar de helft van wat het was op 30-jarige leeftijd.

Anti-verouderings- en pro-testosteronstrategieën

Testosteronniveaus kunnen worden beïnvloed door verschillende 'anti-agingstrategieën. De daling kan niet alleen worden vertraagd, maar in sommige gevallen zelfs drastisch worden teruggedraaid.
Ongeveer een kwart van alle mannen 'lijdt' blijkbaar aan hypogonadisme, een aandoening die gekenmerkt wordt door een lage testosteronspiegel. Dit vertoont al enige gelijkenis met de midlifecrisis, aangezien onderzoekers schatten dat ongeveer een kwart van de mannen er ook aan lijdt. Daarom vermoeden sommige artsen en therapeuten dat het ontstaan ​​van deze crisis te wijten is aan een daling van de testosteronspiegel.

Niet alleen door veroudering, maar ook door een suboptimale levensstijl, daalt de testosteronspiegel gestaag in de loop van het leven. Zodra het kritieke punt is bereikt waarop de testosteronspiegel onder een bepaalde drempelwaarde zakt, ontstaan ​​precies de symptomen die bekend staan ​​als de midlifecrisis, maar die ook bij mannen met een lage testosteronspiegel voorkomen: onzekerheid, vermoeidheid, een neiging tot negatieve en depressieve gedachten, stemmingswisselingen, angst, moeite met het accepteren van de eigen sterfelijkheid en twijfel aan zichzelf.
Het is ook veelzeggend dat veel van de activiteiten die een man onderneemt om deze midlifecrisis op te lossen, intuïtief de testosteronspiegel verhogen. Het is alsof het lichaam zich verzet tegen deze dalende hormoonspiegels en onbewust zelf de oplossing aandraagt. Want: de aankoop van een sportwagen verhoogt je testosteron. Sporten en actiever worden hebben ook hetzelfde effect. Nieuwe en risicovolle hobby's, roken of zelfs een affaire met een nieuwe partner, leiden ook tot een toename van testosteron. Het lichaam probeert zichzelf te herstellen?

Kruiden die het testosteron gunstig kunnen beïnvloeden

Planten kunnen een positief effect hebben op de testosteronspiegel en worden testosteronboosters genoemd. Sommigen zijn wetenschappelijk onderzocht. 

Mucuna pruriens / Fluweelboon
Deze tropische vlinderbloemige plant staat bekend als fluweelboom. De haartjes rond de peulen kunnen bij contact hevige jeuk veroorzaken. In poeder- en tabletvorm is de plant populairder onder sporters en staat bekend onder de botanische naam Mucuna pruriens. Uit onderzoek is gebleken dat Mucuna pruriens de lichaamseigen testosteronproductie kan stimuleren [ 2 ]. Het kan daarom zeker worden geprobeerd tijdens een midlifecrisis. Gebruik in dit geval alleen gestandaardiseerde preparaten, want de zaden kunnen een bedwelmende of zelfs giftige werking hebben als ze niet goed worden bereid.

Trigonella foenum graecum / Fenegriek
Oorspronkelijk komt deze vlinderbloemige plant uit het Middellandse Zeegebied, maar inmiddels heeft het zich wereldwijd verspreid. Het wordt al sinds de oudheid gebruikt om verschillende ziekten te behandelen. De zaden van deze plant kunnen het testosterongehalte verhogen, en het seksueel verlangen, potentie en spiermassa bevorderen[ 3 ]. Daarom is het populair als T-booster en kan het gebruik worden tijdens een midlifecrisis.

Lepidium meyeni / Maca
De macaplant staat botanisch bekend onder zijn twee belangrijkste subtypen, Lepidum meyenii en Lepidum peruvianum. Hij wordt al duizenden jaren gekweekt in de Zuid-Amerikaanse Andes. Maca staat daar bekend als medicinale plant in de inheemse geneeskunde. In bodybuildingkringen wordt hij gebruikt als testosteronbooster, waardoor hij de laatste tijd behoorlijk populair is geworden voor dit doel [ 4 ]. Hij kan ook worden beschouwd als een mogelijke behandeling voor een midlifecrisis.

Eurycoma longifolia / Tongkat Ali
Tongkat Ali komt oorspronkelijk uit Zuidoost-Azië. De botanische naam is Eurycoma longifolia Jack. Afhankelijk van het land van herkomst staat de plant ook bekend als Pasak Bumi (Indonesië) of Cay Ba Bihn (Vietnam). Tongkat Ali staat al duizenden jaren in Azië bekend om zijn werking tegen diverse kwalen. Het wordt met succes gebruikt als afrodisiacum bij gebrek aan seksueel verlangen, maar ook bij onvruchtbaarheid of impotentie [ 5 ].  De Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid (EFSA) heeft geconcludeerd dat tongkat ali genotoxisch is. Dit betekent dat tongkat ali het genetische materiaal in een cel kan beschadigen en mutaties kan veroorzaken, wat mogelijk tot kanker leidt.

Tribulus terrestris

Tribulus terrestris is ook erg populair onder bodybuilders en atleten. De plant kreeg internationale erkenning in de jaren 70 toen leden van het Bulgaarse Olympische team Tribulus terrestris gebruikten en internationaal succes boekten. Sindsdien wordt Tribulus terrestris veel gebruikt als testosteronbooster. Uit onderzoek is gebleken dat Tribulus terrestris een zekere testosteronverhogende werking heeft [ 6 ]. Dit maakt het een interessant voedingssupplement bij hypogonadisme, maar ook voor mensen met een midlifecrisis.

Andere natuurlijke strategieën tegen testosterontekort

• Afvallen: Omdat vetcellen hogere concentraties van het enzym aromatase bevatten, ook wel oestrogeensynthase genoemd, zetten ze testosteron om in het vrouwelijke estradiol-2. Met elke extra gram vet word je dus 'ontmand', dus overgewicht vermijden.
• Sporten: Testosteronspiegels stijgen na het sporten, niet alleen op de korte termijn maar ook op de lange termijn.
• Vermijd plastic verpakkingen: Plastic bevat diverse chemicaliën met oestrogeenachtige en anti-testosteroneffecten. Deze worden xeno-oestrogenen genoemd, maar ook omgevingshormonen of hormoonverstoorders. Bisfenol A en diverse ftalaatzuren zijn bijzonder bekende xeno-oestrogenen. Drink en eet zoveel mogelijk uit glazen en metalen verpakkingen.

Literatuur

1. Lachman ME. Mind the Gap in the Middle: A Call to Study Midlife. Res Hum Dev 2015; https://doi.org/10.1080/15427609.2015.1068048
   
2. Shukla KK et al. Mucuna pruriens verbetert de mannelijke vruchtbaarheid door zijn werking op de hypothalamus-hypofyse-geslachtsklieren. Fertil Steril 2009; https://doi.org/10.1016/j.fertnstert.2008.09.045
3. Rao A et al. Testofen, een gespecialiseerd extract van Trigonella foenum-graecum-zaad, vermindert leeftijdsgerelateerde symptomen van androgeenafname, verhoogt de testosteronspiegel en verbetert de seksuele functie bij gezond ouder wordende mannen in een dubbelblinde gerandomiseerde klinische studie. Aging Male 2016; https://doi.org/10.3109/13685538.2015.1135323
4. Peres N et al. Medicinale effecten van Peruaanse maca (Lepidium meyenii): een review. Food & Function 2020; https://doi.org/10.1039/C9FO02732G
5. Thu HE et al. Eurycoma Longifolia als potentieel adoptogeen voor mannelijke seksuele gezondheid: een systematische review van klinische studies. Chin J Nat Med 2017; https://doi.org/10.1016/S1875-5364(17)30010-9
6. Stefanescu R et al. Een uitgebreid overzicht van de fytochemische, farmacologische en toxicologische eigenschappen van Tribulus terrestris L. Biomolecules 2020; https://doi.org/10.3390/biom10050752
7. AANGENOMEN: 27 oktober 2021doi: 10.2903/j.efsa.2021.6937Veiligheid van Eurycoma longifolia (Tongkat Ali) wortelextract als eennieuwe voedingsmiddelen overeenkomstig Verordening
8. https://sites.google.com/site/kruidwis/kruiden-planten-van-a-tot-z/tribulus-terrestris-edelkruid
   
9. https://sites.google.com/site/kruidwis/kruidenmonografie-a-z/trigonella-foenum-graecum-fenegriek
   
10. https://sites.google.com/site/kruidwis/kruidenmonografie-a-z/lepidium-meyenii-maca

Waar is hij gebleven? Reuzenberenklauw, mooie geweldenaar.

Twintig jaar geleden. De invasief bij uitstek. De reuzenbereklauw. Waar is hij gebleven? Is hij vervangen door de vriendelijke, invasieve exoot Japanse duizendknoop? Die invasieven, ze komen en gaan blijkbaar of vinden hun plaats tussen de indiginous plants.

De reuzenberenklauw, officieel bekend als Heracleum mantegazzianum, is van huis uit niet inheems. Hij komt uit de Kaukasus en is al lang geleden als bijzonder gewas naar West-Europa gehaald om kasteelparken te versieren. Daar verwilderde hij nogal gemakkelijk, zodat hij zich in sommige bossen een eigen ecologisch plaatsje ging veroveren. We kunnen ons nu bijna niet meer voorstellen dat hij populair geweest is als sierplant. Nu wordt je bijna als een kleine moordenaar beschouwd als je hem mooi vind.

Vele jaren geleden nam de berenklauw eerst Engeland stormenderhand in, in eerste instantie als doelbewust geplante tuinbewoner, daarna als al te gewillige kolonisator met imperialistische neigingen. 'Voorzichtig met reuzenbereklauwen' en 'De reuzenbereklauw bedreigt ons land' waren de alarmerende koppen in sommige dagbladen. Niet alleen als onkruid vreest men de grote schermbloemige, maar meer nog vanwege de fotosensibiliserende eigenschap waardoor mensen overgevoelig worden voor zonlicht en dan ook lelijke verbrandingen met zelfs littekens kunnen oplopen.

Herinneringen
Toch blijft het voor mij een bijzonder boeiende plant, al was het maar omwille van de mooie herinneringen uit mijn begintijd als kruidenliefhebber en als herborist. Mijn eerste kennismaking ermee was in de bosrijke villawijken bij de Nederlandse stad Breda. Ontsnapt uit zo'n grote villatuin stond hij langs de wegrand te pronken, het was alsof ik een voorhistorische monsterplant ontmoette uit de dinosaurustijd. Ik veroorzaakt bijna een ongeluk, toen ik bruusk mijn auto op de weg tot stilstand bracht om vol eerbied maar ook wat verdwaasd deze verschijningen te bewonderen.

Later heb ik ze aangeplant in mijn wilde tuin bij Weelde Statie, waar ze achter in het meest vochtige stuk van de tuin body gaven aan de border. Ook de buren hadden wel enige, weliswaar voorzichtige bewondering voor deze mastodonten, tot dat hun keurig tuintje van het ene op het andere jaar barstensvol stond met berenklauwbabytjes. Het is nu eenmaal een goede zaaier, en dat moet ook, omdat zo'n tweejarige plant na de bloei afsterft en zijn voortplanting verzekert met zaad. Zaad dat in de decoratieve reuzenschermen mooi en veel aanwezig is.

Fotosensibel
De zogenaamde fotosensibiliserende werking is een bijzonder fenomeen, stoffen furocumarinen met de namen psoraleen en bergapteen maken de huid overgevoelig voor zonlicht waardoor brandplekken en blaren kunnen ontstaan. Zo snel mogelijk de huid spoelen en uit de zon gaan voorkomt die verbrandingen. Vooral planten uit de familie der schermbloemigen (berenklauw, pastinaak maar ook bekende keukenkruiden zoals selder en peterselie) en de Rutacaea, citrusachtigen zoals wijnruit en citrussoorten kunnen deze overgevoeligheidsreacties veroorzaken.

Toch hebben deze stoffen ook positieve effecten de psoralenen worden bijvoorbeeld gebruikt bij vitiligo en psoriasis, dus bij de behandeling van huidziekten. Furocumarinen zoals psoraleen kunnen de pigmentatie in de huid stimuleren. En het is ook duidelijk dat bij inwendig gebruikt, denk maar aan selder en peterselie, deze planten niet hetzelfde negatief effect veroorzaken. Furocumarinen zijn weinig oplosbaar in water, en daarom is het inwendig gebruik van deze kruiden zonder risico. Alhoewel een maaltje reuzenberenklauw zou ik toch niet aanraden.

Dan maar liever onze inheemse berenklauw opeten. Deze Heracleum spondhylium, de gewone berenklauw komt vooral voor op zeer voedselrijke, vooral stikstofrijke, vochtige grond zowel in de volle zon als in halfschaduw. De plant groeit in verruigde bermen, tegen de rand van struwelen, in loofbossen en in ruigten. Net als bij Fluitenkruid, wordt maaien goed verdragen, maar betreden, vertrappen en maaien kan hij veel minder verdragen.

De plant kan, in mindere mate dan de verwante reuzenberenklauw, voor gevoelige mensen lastig zijn. Bij aanraking van de bladharen en in combinatie met UV licht kunnen jeuk en irritatie ontstaan tot zelfs brandblaren toe. De irriterende stoffen uit de plant zijn dezelfde furanocumarinen, die algemeen bij verschillende soorten uit de schermbloemenfamilie voorkomen.

De 15-20 cm lange, jonge stengels kunnen gegeten worden, hebben een mengelmoes van smaken aangenaam en soms onaangenaam (mandarijn? komkommer?). De stengels moeten geplukt worden voordat het blad zich gaat ontvouwen. Oudere stengels kunnen geschild gegeten worden. Bij het schillen moet dan wel handschoenen gedragen worden om huidirritatie te voorkomen.

Je kan de zeer jonge, sappige en erg lekkere stengels eten in een slaatje, stoven met boter of frituren in een deegbeslag. De stengels moeten geoogst worden vooraleer het blad zich ontrolt, dus als echte scheuten. 

In Rusland bindt men de bladstelen in bundels, die men laat drogen tot ze geel worden. Hierop komt een zoete stof te zitten die men in sommige delen van Rusland als een delicatesse beschouwt. Ook aan "Borsjt", de typische Russische bietensoep, werd berenklauw toegevoegd. Ook de groene, onrijpe en de bruine rijpe zaden zijn als een specerij te gebruiken.

Psoraleen (furocumarinen) in planten

• Petroselinum crispum - Peterselie 0 - 12 ppm in Fruit; 10 ppm in blad;
• Pastinaca sativa L. -- Pastinaak; 7.3 ppm in wortel;
• Apium graveolens L. -- Selderij; 0 - 7 ppm in Fruit;
• Levisticum officinale KOCH -- Lavas; 6 ppm in Fruit;
• Foeniculum vulgare MILLER -- Venkel; 0 - 5 ppm in Fruit;
• Apium graveolens L. -- Celery; 2 ppm in bladwas;
• Angelica archangelica L. -- Engelwortel; in Plant;
• Citrus aurantiifolia (CHRISTM.) SWINGLE -- Bittere appelsien; in Fruit;
• Daucus carota L. -- Peen; in Plant;

Badbruisballen. Zelf maken.

Onze huid is niet zomaar een buitenste laag, maar een actief orgaan dat absorbeert wat we erin stoppen. Daarom geef ik de voorkeur aan eenvoudige, zelfgemaakte recepten. Hetzelfde geldt voor badproducten, in plaats van chique, kleurrijke bruisballen met moeilijk te lezen ingrediënten, maak ik ze liever zelf en met ingrediënten die ik ken, die ik kan uitspreken, begrijp en vertrouw.

Zelfgemaakte badbruisballen: wat zit erin (en waarom)?

Natriumbicarbonaat
Allereerst zuiveringszout, of preciezer gezegd, natriumbicarbonaat. Het is een alkalische verbinding die de pH-waarde van badwater verhoogt. Deze alkalische omgeving stimuleert de huid om overtollige zuren via de poriën af te voeren. Dit effect wordt ook benut bij traditionele alkalische baden. Vooral in stressvolle tijden, die leiden tot de productie van zuren in het lichaam, kunnen regelmatige baden met zuiveringszout de interne balans ondersteunen en de zuur-base-onbalans verlichten. Tegelijkertijd bevordert zuiveringszout de natuurlijke talgproductie van de huid. Na een bad voelt de huid vaak gladder en soepeler aan, zonder dat extra lotion nodig is.

Citroenzuur
Om het lekker te laten bruisen bij contact met water, wordt citroenzuur toegevoegd. Het reageert met de baking soda en zorgt voor het bruisende effect. Dit is niet alleen leuk om te zien, maar zorgt er ook voor dat de ingrediënten goed in het water worden verdeeld.

Kokosolie / kokosvet
Ik gebruik kokosolie als basis. Het voedt de huid, heeft een milde antibacteriële werking en geeft de bruisballen hun stevige, soepele textuur. Kokosolie bevat middellange vetzuren zoals laurinezuur, die de huidbarrière kunnen versterken en vocht kunnen vasthouden. Dit is een groot voordeel, vooral voor een droge of geïrriteerde huid. Je kan kokosolie vervangen door cacaoboter – het smelt iets langzamer en maakt de huid nog zachter.

Havermeel
Havermeel – gemalen havervlokken – is een echte klassieker in huidverzorging. Het heeft een kalmerende, verzorgende en hydraterende werking. Haver is een fantastisch ingrediënt, vooral voor de gevoelige of droge huid. Het is zo mild op de huid en dus geschikt voor gevoelige huidtypes die snel rood worden. 

Lavendel (Lavandula angustifolia)
En dan is er natuurlijk nog lavendel: ik voeg er een paar druppels etherische lavendelolie aan toe vanwege de ontspannende, kalmerende werking en de aangename geur. Vooral 's avonds is het een geur waar ik erg van geniet en die me helpt te ontspannen van de drukte van alledag. 

Zelf badbruisballen maken. Simpel.
Het recept is heel eenvoudig. Je hebt geen voorkennis of speciale benodigdheden nodig. Je kunt de ingrediënten bij de supermarkt of drogist kopen en alles is in minder dan 15 minuten klaar om uit te harden.
Wat heb je nodig:

• 100 g zuiveringszout
• 50 g citroenzuur
• 40 g havermeel (of fijn gemalen havermout)
• 40 g kokosolie (of cacaoboter)
• ongeveer 12 druppels etherische lavendelolie

En gereedschap:

• een kom om te mengen
• een klein pannetje voor het waterbad
• een lepel om te roeren
• kleine vormpjes (bijvoorbeeld ijsblokjesvormpjes, siliconen vormpjes of eierdopjes voor grotere badbruisballen)

Zo maakt je het.

• Smelt de kokosolie au bain-marie en roer er vervolgens de etherische olie van lavendel doorheen.
• Meng de baksoda, het citroenzuur en het havermeel (de droge ingrediënten) goed door elkaar in een kom.
• Voeg nu langzaam de vloeibare kokos-lavendelolie toe aan het droge mengsel en roer goed. Het mengsel moet kneedbaar zijn, maar niet te vloeibaar.
• Druk het mengsel in de mallen en laat het een nacht in de koelkast opstijven. (Deze stap moet relatief snel worden uitgevoerd.)
• Verwijderen, vullen, labelen, klaar.

Je kunt de afgewerkte badbruisballen bewaren in een glazen pot met schroefdop of in een papieren zak. Op een koele, droge plaats blijven ze enkele weken goed (tenminste zolang de kokosolie meegaat). En gebruiken doe je ze natuurlijk in het bad of een voetbad.

Kruiden tegen haaruitval.

Bij vrouwen wordt erfelijke (androgene) haaruitval voornamelijk gekenmerkt door dunner wordend haar in de middenscheiding, terwijl het bij mannen gekenmerkt wordt door terugtrekkende haarlijnen en haaruitval in de kruinzone. De oorzaak van deze vorm is vermoedelijk een erfelijke verhoogde gevoeligheid van de haarzakjes voor DHT (dihydrotestosteron). DHT is de metabolisch actieve vorm van het hormoon testosteron en wordt geclassificeerd als een androgeen. Onder invloed van DHT wordt de haargroeifase verkort. Dit leidt tot verkleining van de haarzakjes in bepaalde gebieden. Deze gebieden bevatten een verhoogd aantal androgeenreceptoren – bij vrouwen de middenscheiding en bij mannen de terugtrekkende haarlijn en kruinzone.

Recent onderzoek toont ook de invloed aan van het pro-inflammatoire weefselhormoon prostaglandine D2. Deze studies hebben aangetoond dat de haargroei stopt onder invloed van prostaglandine D2. Dit weefselhormoon komt vaker voor in kale gebieden.

Therapieën tegen haaruitval
Aan mannen met androgenetische alopecia schrijven artsen vaak finasteride voor, dat de omzetting van testosteron in DHT remt. Het succespercentage zou ongeveer 90% zijn. Het medicijn is echter controversieel vanwege de frequente bijwerkingen (laag libido, impotentie, depressie). Als alternatief kunnen mannen en vrouwen minoxidil (zonder recept) lokaal aanbrengen. Het effect is waarschijnlijk te danken aan een verbeterde doorbloeding van de hoofdhuid. Haaruitval kan echter terugkeren na het stoppen met de medicatie. Daarom is levenslang gebruik (tweemaal daags) noodzakelijk.

Mesotherapie
Bij mesotherapie worden speciale complexen van werkzame stoffen (bijvoorbeeld vitamine A, B-vitamines, Q10, aminozuren, bio-identieke groeifactoren) in de hoofdhuid geïnjecteerd. Uit observaties blijkt dat bij ongeveer 80% van de patiënten het haarverlies na de derde behandeling afneemt en er na twee tot drie maanden weer voller haar groeit. Het is belangrijk om de behandeling snel te starten. Als er al sprake is van een kale hoofdhuid en de haarzakjes zijn afgestorven, kan niet worden verwacht dat mesotherapie de haargroei herstelt.

Lasertherapie
Tijdens een low-level laserbehandeling wordt de hoofdhuid bestraald met een speciaal laserlicht in het nabij-infraroodbereik (optimale golflengte 700–800 nm). De laserstralen met lage energie stimuleren de stofwisseling en de lokale bloedsomloop en hebben een decongestivum en ontstekingsremmende werking. Dit ondersteunt ook het gebruik van laserbestraling bij haaruitval of groeiachterstand. Het laserlicht moet via een lichtgeleider rechtstreeks op de hoofdhuid worden aangebracht. Daarom is het gebruik van een laserkam ideaal. De behandeling moet minstens twee keer per week worden uitgevoerd gedurende ongeveer 2–3 maanden.

Kruiden tegen haaruitval

• 
  Pompoenpitten en pompoenpitolie. 5α-reductase is het enzym dat testosteron omzet in de actieve vorm, DHT. 5α-reductaseremmers worden gebruikt voor de behandeling van verschillende aandoeningen die verband houden met de effecten van DHT, zoals goedaardige prostaatvergroting en androgenetische alopecia. Een plantaardige 5α-reductaseremmer is pompoenpitolie. In een Koreaans onderzoek verhoogde de dagelijkse inname van 400 mg pompoenpitolie de haargroei bij androgenetische alopecia met 30% binnen 6 maanden vergeleken met de placebogroep. Uit sommige onderzoeken is ook gebleken dat zaagpalmextract (Serenoa repens) een effectieve 5α-reductaseremmer is. Naast 5α-reductaseremmers zijn er ook andere actieve kruideningrediënten die DHT beïnvloeden.
• Mosterdolieglycosiden (sulforafanen) ondersteunen de afbraak van DHT in het bloed. Ze komen bijvoorbeeld voor in alle koolsoorten, mierikswortel, rucola en tuinkers. Broccolizaadolie, rijk aan mosterdolieglycosiden, is geschikt voor de verzorging van hoofdhuid en haar.
• Fenegriek. De werkzame stoffen trigonelline en diosgenine in fenegriekzaden zouden de vorming van DHT remmen (bijvoorbeeld verkrijgbaar als geactiveerde fenegriekcapsules).
• Lijnzaad. De buitenste lagen van lijnzaad bevatten zogenaamde lignanen. Dit zijn secundaire plantaardige stoffen die behoren tot de groep fyto-oestrogenen en onder andere DHT zouden remmen.
• Rozemarijn kan nog een ander effect hebben. Het bevordert de bloedsomloop en wordt in veel haartonica gebruikt om de haargroei te stimuleren. In één onderzoek had rozemarijnolie hetzelfde haargroeistimulerende effect als minoxidil. In dit geval wordt een eenmalige daagse behandeling gedurende 6 maanden aanbevolen.

Literatuur

• Garza LA, Liu Y, Yang Z, et al. Prostaglandine D2 remt de haargroei en is verhoogd in de kale hoofdhuid van mannen met androgenetische alopecia. Science Translational Medicine 2012; 4(126) 126-34 Hundgeburth A, Knoll B. Prospectieve observationele HCPR-studie. Keulen, München: Duitse Vereniging voor Mesotherapie; 2018 
• Lanzafame RJ, Blanche RR, Bodian AB. et al. De groei van menselijk hoofdhaar gemedieerd door zichtbare rode laser- en ledlichtbronnen bij mannen: DE GROEI VAN MENSELIJK HOOFDHAAR. Lasers in Surgery and Medicine 2013; 45 (08) 487-495 
• Cho YH, Lee SY, Jeong DW. et al. Effect van pompoenpitolie op haargroei bij mannen met androgenetische alopecia: een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebogecontroleerde studie. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine: ECAM 2014; 549-721 
• Pais P, Villar A, Rull S. Bepaling van de potentie van een nieuw superkritisch CO2-extract (SPSE) van zaagpalm voor de remming van 5α-reductase-isovorm II met behulp van een celvrij in-vitrotestsysteem. Research and Reports in Urology 2016; 8:41-49 
• Panahi Y, Taghizadeh M, Marzony ET, Sahebkar A. Rozemarijnolie versus minoxidil 2% voor de behandeling van androgenetische alopecia: een gerandomiseerde vergelijkende studie. Skinmed 2015; 13 (01) 15-21

Mens en brandnetel

De brandnetel is een van onze populairste inheemse medicinale planten. De bladeren, wortels en zaden worden gebruikt voor de behandeling van diverse ziekten en aandoeningen, waaronder blaasontsteking, reumatische klachten en prostaatvergroting.

Mens en brandnetel.

De brandnetel kent de mens en zijn boodschapperstoffen bijzonder goed. Om precies te zijn, hij kent onze neurotransmitters. Hij heeft miljoenen jaren ervaring met zoogdieren zoals wij.  De brandnetel is een van de meest eiwitrijke voedselplanten: ongeveer 4% van zijn verse gewicht bestaat uit eiwit. De evolutie heeft deze voedzame plant voorzien van een betrouwbare zelfverdedigingsstrategie tegen de vraatzucht van mens en dier. De brandharen zijn geladen met bijtend mierenzuur. Bij aanraking dringen deze door in onze huid, wat een korte, onaangename pijn veroorzaakt. Naast het mierenzuur injecteert de brandnetel twee andere stoffen die ook bij mensen voorkomen: histamine en acetylcholine. Histamine is een weefselhormoon. Het zorgt ervoor dat weefsel opzwelt, waardoor er druk ontstaat op gevoelige zenuwvezels. Acetylcholine is een neurotransmitter. Het maakt zenuwvezels bijzonder gevoelig voor pijn.

De brandnetel deelt zijn pijnveroorzakende eigenschappen met andere leden van de brandnetelfamilie. Sommige daarvan zijn zelfs gevaarlijk. De Australische brandnetel ( Dendrocnide moroides ) zijn gif moroïdine is niet dodelijk maar het veroorzaakt wel onvoorstelbare pijn. De pijn zou zelfs mensen en dieren tot zelfmoord hebben gedreven. De pijn houdt soms maanden aan en reageert niet op de krachtige pijnstiller morfine. Wat bijzonder vervelend is, is dat het gif, moroïdine, ook de pijnstillende stoffen van het lichaam onderdrukt.

Niet alleen mensen vermijden contact met brandnetels; ook de meeste dieren vermijden brandnetelbladeren. Ook andere planten profiteren hiervan, zoals de witte dovenetel ( Lamium album ) en de bosandoorn ( Stachys sylvatica ). Hun bladeren imiteren brandnetelbladeren, wat hen volgens de Italiaanse botanicus Stefano Mancuso bescherming biedt tegen herbivoren. Deze succesvolle imitatiestrategie wordt mimicry genoemd.

Brandnetels tegen artrose. Slaan met netels.

Misschien bent je wel eens mensen tegengekomen die hun ledematen met verse brandnetels sloegen? Studies hebben aangetoond dat het slaan met brandnetels een interessante en effectieve vorm van therapie is. Mensen met artrose hebben last van beperkte mobiliteit en pijn. De klachten worden veroorzaakt door slijtage van de gewrichten. Vooral de kniegewrichten worden vaak aangetast. Om de behoefte aan pijnstillers te verminderen, wenden veel patiënten zich tot natuurgeneeskundige middelen en behandelingen. Een bijzonder oude behandeling is het deppen of slaan van de gewrichten met verse brandnetels. Hierdoor kan de inhoud van de brandharen in de huid dringen. Acetylcholine en histamine verhogen de lokale bloedtoevoer. De verhoogde bloedtoevoer kan de spieren ontspannen, de mobiliteit vergroten en een positief effect hebben op ontstekingsprocessen. De verhoogde bloedtoevoer verwijdert ook ontstekingsstoffen uit het gewricht. Uit diverse onderzoeken is gebleken dat brandnetelthee een positief effect heeft op artrose.

Brandnetel kan ook inwendig gebruikt worden bij reumatische aandoeningen, bijvoorbeeld als thee. Brandnetel bevat veel ontstekingsremmende stoffen zoals flavonoïden en cafeïnezuur. Inwendig gebruik bij oedeem als gevolg van een verminderde hart- of nierfunctie mag alleen na overleg met een deskundige arts.

Brandnetel tegen hooikoorts

Een speciaal type cel in het immuunsysteem, mestcellen, speelt een prominente rol bij allergieën. Mestcellen geven onder andere de ontstekingsboodschapper histamine af. Actieve ingrediënten in brandnetel hebben dit in experimenten kunnen voorkomen doordat ze de histamine H1-receptor van mestcellen blokkeren. Eerste studies en praktijkervaring suggereren dat mensen met hooikoorts baat kunnen hebben bij het gebruik van brandnetel.

En tenslotte

Zelfs bekende medicinale planten, zoals de brandnetel zitten vol verrassingen De relatie met onze neurotransmitter histamine is bijzonder interessant. Enerzijds produceert de brandnetel het zelf in zijn brandharen, dit veroorzaakt niet alleen pijn bij aanraking, maar kan zelfs verzachtend werken, bijvoorbeeld bij een brandnetelprik. Anderzijds hebben studies aangetoond dat het de afgifte van histamine door immuuncellen kan verminderen, bijvoorbeeld bij allergische aandoeningen. De brandnetel kan ons blijkbaar nog veel leren.

Literatuur

• https://sites.google.com/site/kruidwis/kruidenmonografie-a-z/urtica-dioica-grote-brandnetel
• Randall C, Meethan K, Randall H et al. Nettle sting of Urtica dioica for joint pain–an exploratory study of this complementary therapy. Complement Ther Med. 1999 ; 7: 126–31. DOI: 10.1016/s0965-2299(99)80119-8 
• Randall C, Randall H, Dobbs F et al. Randomized controlled trial of nettle sting for treatment of base-of-thumb pain. J R Soc Med. 2000; 93: 305 –9. DOI: 10.1177/014107680009300607 
• Randall C, Dickens A, White A et al. Nettle sting for chronic knee pain: a randomised controlled pilot study. Complement Ther Med. 2008; 16: 66 –72. DOI: 10.1016/j.ctim.2007.01.012 
• Roschek B Jr, Fink RC, McMichael M et al. Nettle extract (Urtica dioica) affects key receptors and enzymes associated with allergic rhinitis. Phytother Res. 2009; 23: 920 –6. DOI: 10.1002/ptr.2763 
• Mittman P. Randomized, double-blind study of freeze-dried Urtica dioica in the treatment of allergic rhinitis. Planta Med. 1990 ; 56: 44–7. DOI: 10.1055/s-2006-960881

Rozemarijn, hersenen, geheugen en examens

Rozemarijn wordt al sinds de oudheid gewaardeerd als stimulerend middel. De stimulerende eigenschappen ervan voor onze bloedsomloop en hersenen zijn algemeen bekend. In de traditionele geneeskunde wordt het beschouwd als een tonicum voor lichaam en geest en wordt het in de volksgeneeskunde gebruikt tegen onder andere uitputting, vermoeidheid, zenuwzwakte, depressie, winterdepressie en geheugenverlies.

De potentiële geheugenverbeterende effecten van rozemarijn hebben het kruid ook een plaats opgeleverd in onderzoek naar de ziekte van Alzheimer [1]. De positieve voordelen ervan voor het leervermogen werden recentelijk ook onderzocht. In een Iraanse studie die in 2018 werd gepubliceerd met 68 studenten, kreeg de helft van hen eenmaal daags 500 mg rozemarijn. De andere groep kreeg een placebo. Vergeleken met de placebogroep voelden de proefpersonen zich alerter en konden ze zich beter ontspannen, wat het leerproces vergemakkelijkte [2].

Een onderzoek uit 2016 van Northumbria University toonde aan dat de geur van rozemarijn het geheugen beïnvloedt: 150 gezonde personen van 65 jaar en ouder werden geplaatst in kamers met een geur van essentiële rozemarijnolie of in een ongeparfumeerde controlekamer. Ze moesten tests doen om hun prospectief geheugen te beoordelen. Ze deden ook een stemmingstest. Degenen die tijd doorbrachten in de kamer met rozemarijngeur vertoonden een significant verbeterd prospectief geheugen. Hun testscores waren 15% hoger dan degenen die tijd doorbrachten in de kamer zonder rozemarijngeur. Ze waren ook aandachtiger.

Maar hoe verbetert rozemarijn de hersenprestaties? 

Verschillende componenten van rozemarijn passeren de bloed-hersenbarrière en kunnen hun effect in de hersenen uitoefenen. Dit geldt onder andere voor de terpenen in de etherische olie. Studies hebben aangetoond dat deze de productie van de neurotransmitter dopamine bevorderen, wat de motivatie kan verhogen. De 1,8-cineol in de etherische olie verhoogt de neurotransmitter acetylcholine, wat het geheugen en de aandacht versterkt [ 3 ]. Rozemarijnzuur verhoogt ook de acetylcholinespiegel door het enzym acetylcholinesterase te remmen, een stof die deze neurotransmitter (acetylcholine) afbreekt.

En verder...

Een goed humeur is belangrijk voor leersucces. Mensen met een goed humeur leren sneller en beter. Dit kan deels te danken zijn aan het vermogen van de etherische olie om de dopaminestofwisseling te stimuleren. Dopamine kan je in een goed humeur brengen en er voorzorgen dat zenuwcellen beter onthouden wat je hebt geleerd.

De stemmingsverbeterende werking van rozemarijn houdt mogelijk ook verband met zijn werking op ons darmmicrobioom. Een disbalans in het microbioom kan het darmslijmvlies irriteren, wat resulteert in de afgifte van neurotransmitters. Deze kunnen op hun beurt – zodra ze de hersenen bereiken – de stemming verlagen. Studies hebben aangetoond dat rozemarijn het darmmicrobioom beïnvloedt en ontstekingsprocessen in het darmslijmvlies vermindert [4].

Hoe rozemarijn te gebruiken
Gedroogde rozemarijnblaadjes (Rosmarini folia) en de etherische olie ervan worden medicinaal gebruikt. Ter ondersteuning van het geheugen raad ik je aan om rozemarijnbladthee te drinken. Op die manier krijg je alle relevante bestanddelen van rozemarijn binnen: de etherische olie en het rozemarijnzuur.

Recept: Rozemarijnthee als leermiddel
Voeg 2 tot 3 keer per dag 1 eetlepel rozemarijnblaadjes (Rosmarini folia) toe aan 250 ml heet water, dek af en laat het 10 minuten trekken voordat u het voor de maaltijd drinkt. Of ... elke dag op een blaadje knabbelen kan ook helpen.

Genieten van het geheugen?

Blokken voor examens is voor de meeste mensen niet aangenaam. Hoog tijd om daar verandering in te brengen! Genieten van je geheugen. Rozemarijn kan je daarbij een beetje helpen. Eerste studies suggereren dat rozemarijn het dopaminemetabolisme, dus het geluksgevoel, kan stimuleren. Rozemarijn kan ook een effect hebben op concentratie en geheugen. Tijd voor een kopje rozemarijnthee en wat beweging?

Literatuur

1. Habtemariam S. Het therapeutische potentieel van rozemarijn (Rosmarinus officinalis) diterpenen voor de ziekte van Alzheimer. Evidence-based complementaire en alternatieve geneeskunde: eCAM 2016; 2680409
2. Nematolahi P, Mehrabani M, Karami-Mohajeri S et al. Effecten van Rosmarinus officinalis L. op geheugenprestaties, angst, depressie en slaapkwaliteit bij universiteitsstudenten: een gerandomiseerde klinische studie. Complement Ther Clin Pract 2018; 30:24-28
3. Lizarraga-Valderrama LR. Effecten van etherische oliën op het centrale zenuwstelsel: focus op mentale gezondheid. Fytotherapieonderzoek 2021; 35(2), 657-679
4. Guo Y, Xie J, Li X et al. Antidepressieve effecten van rozemarijnextracten geassocieerd met ontstekingsremmende werking en herstel van de darmflora. Front Pharmacol 2018; 2;9:1126
5. https://sites.google.com/site/kruidwis/kruidenmonografie-a-z/rosmarinus-officinalis-rozemarijn-monografie-opleiding-dodonaeus
   

Werkt kruidentherapie wel? Waar moet ik rekening mee houden bij het gebruik?

Je hebt de juiste medicinale planten uitgekozen en ze correct bereid, maar ze lijken niet te werken? Wat kan de reden hiervoor zijn en wat kun je in zulke gevallen doen? Er kunnen verschillende redenen zijn waarom medicinale planten niet goed werken. 

Msschien gebruik je de medicinale planten die niet geschikt zijn voor uw klachten?

Daarom is het belangrijk om eerst na te gaan of u de verkeerde medicinale planten gebruikt, bijvoorbeeld door vakliteratuur te raadplegen of de medicinale planten die u gebruikt te bespreken met een apotheker, arts of herborist.Maar zelfs als uw geneeskrachtige planten geschikt zijn voor uw klachten, kunnen er obstakels zijn die het succes van de behandeling beperken. 

De darmflora / microbioom: het therapeutencollectief in de darm

Voordat de actieve ingrediënten van kruiden je bloedbaan bereiken, komen ze in aanraking met de bacteriën in je darmen. Gelukkig maar, want veel essentiële stoffen zouden nutteloos zijn als bacteriële enzymen ze niet zouden verwerken. Als de bacteriën die de actieve plantenstoffen voor ons verwerken niet in voldoende hoeveelheden aanwezig zijn, wordt de werking van de medicinale planten verminderd. Bacteriesoorten zoals Adlercreutzia equolifaciens of Slackia zetten bijvoorbeeld isoflavonen om tot daidzeïne. Daïdzeïne wordt bijvoorbeeld gevonden in sojabonen, sojaproducten en in de rode klaver ( Trifolium pratense ). Daïdzeïne bevordert bijvoorbeeld het vrouwelijke oestrogeenmetabolisme door de afbraak van oestrogeen te remmen. Dit zou een positief effect kunnen hebben bij oestrogeentekort, bijvoorbeeld tijdens de menopauze. Vrouwen die bacteriesoorten zoals Adlercreutzia equolifaciens of Slackia isoflavoniconvertens in hun darmen herbergen, ervaren een sterker effect van daidzeïne. In Japan worden deze bacteriën bijvoorbeeld bij een derde van de vrouwen gevonden. Deze twee bacteriën zetten daidzeïne om in het effectievere equol. Equol kan een sterkere oestrogene werking in het lichaam hebben.

Het basisprincipe voor medicinale plantentherapie is: hoe diverser de darmflora, hoe groter de kans dat plantaardige werkzame stoffen voor ons worden geactiveerd of geoptimaliseerd. De toestand van de darmflora is dus een cruciale factor voor de verschillende effecten van medicinale planten op mensen.

De juiste bereiding en de kwaliteit van de kruiden.

Het doel van theezetten is om zoveel mogelijk actieve ingrediënten uit het gedroogde plantmateriaal te halen. Hierbij moet je rekening houden met een aantal zaken: de watertemperatuur en de dosering van de theekruiden moeten correct zijn, en het kopje met de thee-infusie moet tijdens het zetten afgedekt zijn. De theekruiden of preparaten moeten ook van de best mogelijke kwaliteit zijn, wat betekent dat ze op het best mogelijke moment geoogst en goed verwerkt of gedroogd moeten worden. Gebruik veilige en voedingsrijke medicinale planten. De kwaliteit van bijvoorbeeld gedroogde planten kan nogal variëren. 

Belangrijk voor kruidengeneesmiddelen.

• Soort plant/geslacht
• Locatie van de teelt (klimaat, weer, bodemkwaliteit, mogelijke plagen, milieuvervuiling)
• Type teelt, bemesting / bio
• Oogst (tijd, rijpheid)
• Verwerking (extractie, standaardisatie)

De kracht van het bewustzijn.

Van veel natuurlijke remedies wordt gezegd dat ze geen ander effect hebben dan een placebo-effect. Bij de meeste geneeskrachtige planten blijkt uit onderzoek dat hun effectiviteit meestal aanzienlijk hoger is dan het placebo-effect. We kunnen de effectiviteit ervan echter nog vergroten door de juiste instelling. Onze mentale instelling en verbeeldingskracht zijn krachtige hulpmiddelen.  Ze kunnen een werkzaam kruidenmiddel nog effectiever maken. 

Te traag werkende middelen? Stimuleer het zelfhelend vermogen

Vooral bij chronische ziekten lijken de symptomen zeer langzaam of helemaal niet te verbeteren met kruidentherapie. Het lichaam lijkt niet in staat te regenereren of adequaat te reageren.  In mijn ervaring vereist dit revitalisering op meerdere niveaus. Om het organisme en zijn zelfhelend vermogen te activeren, is een verandering naar een gezondere levensstijl noodzakelijk is.

Literatuur

• Lehmann L, Jiang L, Wagner J. Soja-isoflavonen verminderen de catechol-O-methyltransferase-gemedieerde inactivering van 4-hydroxyestradiol in gekweekte MCF-7-cellen. Carcinogenesis 2008; 29: 363–370. DOI: 10.1093/carcin/bgm235
• Yoshikata R, Myint KZ, Ohta H. Relatie tussen de equol-productiestatus en metabolische parameters bij 743 Japanse vrouwen. Menopauze 2017; 24:2 16–222. DOI: 10.1097/gme.0000000000000743

Vlierbessen, gezond maar met gebruiksaanwijzing

Vlierbessen zijn kleine krachtpatsers, boordevol waardevolle voedingsstoffen. Naast vitamine A, sommige B-vitamines, vitamine E en vooral veel vitamine C, bevatten vlierbessen ook mineralen zoals kalium, calcium en andere. Het flavonoïdengehalte, met name van anthocyanen, is bijzonder opmerkelijk. [1] Studies hebben de effecten van anthocyanen onderzocht. Anthocyanen kunnen celbeschermende, immuunstimulerende, ontstekingsremmende en antivirale effecten hebben, vooral tegen influenzavirussen.[2]

Toepassingen van de bessen van Sambucus nigra 

In de kruidengeneeskunde worden vlierbessen traditioneel voornamelijk gebruikt om het immuunsysteem te versterken en het genezingsproces van infectieziekten te ondersteunen. Er bestaat geen monografie over vlierbessen ( Sambuci fructus ); ze hebben wel hun plaats in de traditionele geneeskunde. Vlierbloesem ( Sambuci flores ) daarentegen heeft een positieve monografie van ESCOP, HMPC en Commissie E voor de behandeling van verkoudheid.

Vlierbessensap of -puree wordt vaak gebruikt om het immuunsysteem te versterken en het genezingsproces van infectieziekten te ondersteunen. Vlierbessensap van goede kwaliteit is verkrijgbaar in natuurvoedingswinkels of biologische winkels. Je kunt het sap ook zelf maken. De makkelijkste manier is met een stoompers. Als je een sapcentrifuge of slowjuicer gebruikt, moet je het sap verwarmen om de sambunigrine te neutraliseren. Je kunt echter ook zonder speciale apparatuur vlierbessensap maken.

Vlierbessen bevat het cyanogene blauwzuurglycoside sambunigrine. Rauwe vlierbessen kunnen daarom misselijkheid, braken en diarree veroorzaken. Verhitting van de bessen tot temperaturen boven 80°C breekt sambunigrine af. 3-5 minuten verhitten tot 80°C (176 °F) is voldoende. Er zijn geen bijwerkingen of contra-indicaties bekend voor het consumeren van gekookte vlierbessen, ongeacht de geconsumeerde hoeveelheid.

Vlierbessen immuunbooster

• 2 kg verse vlierbessen
• 500 ml water of appelsap
• Sap van één citroen

Haal de bessen met een vork van de trossen en breng ze in een afgesloten pan met water of sap aan de kook. Laat het geheel 15 minuten zachtjes koken. Om sap te maken, doe je de bessen in een fijne zeef of een neteldoek en laat je ze uitlekken in een bak. Het gaat sneller als je de gekookte bessen in 2-3 porties in een doek doet en ze met de hand uitknijpt. De doek zal dan een permanente paarse kleur hebben. En je handen ook, als je geen handschoenen draagt!

Om puree te maken, moet je de bessen door een zeef persen. Zo krijg je niet alleen het sap, maar ook een deel van het vruchtvlees. Dit zorgt voor een iets dikkere consistentie. Of je nu sap of puree prefereert, is een kwestie van smaak. Het effect is in beide gevallen hetzelfde.

Breng het sap of de puree opnieuw aan de kook en giet het heet in gesteriliseerde flessen of potten met schroefdeksels. Sluit de potten direct af. Ik raad aan om de flessen nogmaals 15 minuten in een waterbad of oven op 90 °C te verwerken om schimmelvorming te voorkomen.

Om je immuunsysteem te versterken, kun je een kuur volgen en vier weken lang dagelijks een borrelglaasje opgewarmd vlierbessensap drinken, of twee eetlepels van het vruchtvlees direct eten, of het bijvoorbeeld door een bakje yoghurt of je muesli roeren. Als je het puur niet lekker vindt, kun je er wat honing of zoete vlierbloesemsiroop aan toevoegen.

Mocht je toch een infectie oplopen, drink dan in plaats van een kleine hoeveelheid een klein kopje (ongeveer 150 ml) verwarmd vlierbessensap met een theelepel honing of vlierbloesemsiroop en een beetje vers citroensap, 2-3 keer per dag. Het toevoegen van twee plakjes gember, verwarmd met het sap, zal het effect verder versterken. Drink het sap zolang de symptomen aanhouden en nog eens 3 dagen om uw herstel te ondersteunen. 

Verkoudheidsthee met vlierbessen

• 600 ml water
• 1 theelepel gedroogde vlierbessen (Sambuci fructus)
• 1 theelepel gedroogde vlierbloesem (Sambuci flos)
• 1 theelepel gedroogde lindebloesems (Tiliae flos)
• 1 tl gedroogde moerasspireabloemen (Spiraeae flos). 

Je kunt gedroogde vlierbessen gebruiken voor een verkoudheidsthee. Houd er rekening mee dat de bessen gekookt moeten worden zoals hierboven beschreven vanwege het sambunigrine. 

Lindebloesem heeft een positieve beoordeling van de Duitse Commissie E gekregen voor de behandeling van verkoudheid en droge, irriterende hoest. In de traditionele geneeskunde wordt lindebloesemthee ook gebruikt als zweetdrijvend middel en voor de behandeling van opkomende verkoudheid en situaties met een infectierisico. Ook de bladeren en bloemen van moerasspirea hebben een positieve beoordeling gekregen van Commissie E voor de behandeling van verkoudheid. Net als wilgenbast bevat het natuurlijke voorlopers van het actieve ingrediënt salicylzuur. Moerasspirea mag niet worden gebruikt door mensen met een overgevoeligheid voor salicylaten (salicylzuurallergie).

Kook de gedroogde vlierbessen kort in water. Verwarm de bessen 3-5 minuten tot 80 °C. Haal dan de pan van het vuur en voeg de gedroogde vlierbloesem, lindebloesem en moerasspirea toe. Dek af en laat 10 minuten trekken. Zeef de thee en drink gedurende de dag 3 kopjes hete thee. Blijf de thee drinken tot de symptomen zijn verdwenen en gedurende 3 dagen daarna om het herstel van je lichaam te ondersteunen.

Gluhwijn met vlierbessensap

• vlierbessensap of verdunde vlierbessensiroop 250 ml
• 1 kruidnagel
• 1 kaneelstok
• sinaasappelschil of bittere sinaasappel
• eventueel wat zoeten met honing of suiker

Verwarmen, zowat 30 minuten laten trekken. Uitzeven, eventueel nog wat op smaak brengen en warm drinken. Lekker medicijn bij verkoudheid, griep en bij acute virale infecties

Literatuur

• Chrubasik C, Chrubasik S. Zwarte vlierbes: traditioneel gebruik wetenschappelijk bewezen. Journal of Phytotherapy 2008
• https://kruidwis.blogspot.com/2021/01/over-vlier-tegen-virussen.html
  
• https://sites.google.com/site/kruidwis/kruidenmonografie-a-z/sambucus-nigra
  

Rozenbottels. de vruchten van de roos

De rozenbottel is geen aparte plantensoort, maar wel de vrucht van alle wilde rozen en tuinrozen. Wilde rozen produceren over het algemeen mooiere en talrijkere rozenbottels dan tuinrozen, die vaak helemaal geen vruchten aanmaken.  In België en Nederland vinden we vooral de hondsroos (Rosa canina) en de egelantier (Rosa rubiginosa) in het wild. Ook de Japanse bottelroos of rimpelroos (Rosa rugosa) is interessant om te verwerken. Deze rimpelroos komt oorspronkelijk uit China en is ondertussen ook hier ingeburgerd. Zij heeft grotere en vlezige bottels.

Superfood op de rozenstruik

Van september tot november rijpen de rode rozenbottels van verschillende rozensoorten. Ze behoren tot de top van de wilde vruchten omdat ze een vitaminebom zijn. Het vitamine C-gehalte van rozenbottels kan tot 1000 mg per 100 gram oplopen, dat is zowat twintig keer hoger dan dat van citroenen! Het gehalte aan bètacaroteen (provitamine A) is ook ongelooflijk hoog, hoewel de analytische waarden variëren tussen 2,4 en 5,0 mg/100 g, afhankelijk van de locatie. Ook verbazingwekkend is het hoge gehalte aan de waardevolle mineralen calcium, kalium en magnesium, die essentieel zijn voor het hart, de botten en de spieren. De rozenbottels zijn niet alleen een rijke bron van vitamine C maar bevatten ook veel andere stoffen en stofjes waaronder trans-tiliroside, een substantie met anti-obese oftewel vermagerend effect.

Rozenbottels bereiden

Rozenbottels hebben een aangenaam zure, fruitige smaak. Je kunt ze echter niet in hun geheel eten, zoals aardbeien of frambozen, omdat de harige zaadjes irritatie kunnen veroorzaken. Je kunt de rode schil wel rauw eten. Dit betekent dat je eerst de zaadjes moet verwijderen. De zaadjes kun je met een lepeltje of met je vinger uit de gehalveerde rozenbottels scheppen.

Het lastige werk om de zaden eruit te halen is eigenlijk alleen een probleem bij het rauw eten, omdat de haartjes tijdens het koken "verzacht" worden. Bij de meeste verwerkingsmethoden (jam, vruchtenpuree) blijven de ruwe haartjes sowieso achter bij het zeven.

De zoetzure rozenbottels krijgen juist smaak door ze te koken. Ze kunnen worden verwerkt tot fruitpuree, fruitsauzen of chutneys. Fruitige rozenbottelthee is ook erg bekend en populair. De rozenbottels worden hiervoor gedroogd. Hele rozenbottels zijn in dit geval niet geschikt, omdat ze nauwelijks smaak aan het water afgeven. Je kunt de rozenbottels beter in stukjes snijden voordat je ze droogt, zodat de smaak in het theewater beter vrij komt. Als je de thee zeeft, vormen de harige zaadjes geen probleem. Ze versterken zelfs de smaak en geven een licht vanillearoma af.

De geneeskracht van rozenbottels

Rozenbottels hebben een hoog vitaminegehalte en stimuleren het immuunsysteem. Ze worden daarom vaak gebruikt als preventief en ondersteunend middel tegen verkoudheid. De ESCOP (European Scientific Cooperative on Phytotherapy) beveelt ook rozenbottels en rozenbottelschillen aan als ondersteunende behandeling bij verkoudheid en griep. Daarnaast beveelt de ESCOP hele rozenbottels aan voor de verlichting van pijn en stijfheid bij gewrichtsartritis. De galactolipiden (GOPO) en triterpeenzuren die ze bevatten, zijn hier vooral effectief. Deze stoffen hebben een pijnstillende en ontstekingsremmende werking. Bij inname van 5 gram rozenbottelpoeder, een- of tweemaal daags gedurende 3 tot 6 maanden, werd zowel een significante pijnvermindering als een verbeterde gewrichtsmobiliteit waargenomen. Verdere studies tonen aan dat de waardevolle bestanddelen van rozenbottels ook antidiabetische, cholesterolverlagende, bloeddrukverlagende en vermagerende effecten kunnen hebben.

Koude rozenbottelthee en rozenbottelpoeder

Om een ​​koude thee van rozenbottels of rozenbottelschillen te maken, neem je 2-3 gram gemalen gedroogde rozenbottels, giet er 200 ml kokend water over en laat dit 15 minuten afgedekt trekken. Bij gewrichtspijn wordt een waterig extract echter afgeraden, omdat de galactolipiden er moeilijk in oplossen. In dat geval worden de rozenbottels in poedervorm gebruikt. Maal hiervoor de gedroogde rozenbottels en de zaden fijn in een blender. Je neemt er dagelijks 2 theelepels van, dit komt overeen met ongeveer 5 gram.

In de volksgeneeskunde worden de rozenbottelzaden voornamelijk gebruikt bij blaas- en nierproblemen. De olie wordt beschouwd als een diureticum en als stimulans voor de stofwisseling. Uit de zaden wordt ook een waardevolle olie geperst, die de huid regenereert en verlichting biedt bij atopische dermatitis.

Een recept: Zoete rozenbotteljam 

• 500 g rozenbottels
• 200 ml appelsap
• 100 ml water
• wat appelsap
• 2 eetlepels citroensap
• 300 g geleisuiker 2:1

Om de rozenbottels gemakkelijker te kunnen bereiden, kun je ze 48 uur voor gebruik invriezen. Breng de rozenbottels vervolgens aan de kook met water en appelsap en laat ze 30-40 minuten op laag vuur sudderen tot ze zacht zijn. Plet de zachte rozenbottels met een vijzel. Wrijf alles vervolgens door een fijne zeef of keukenmachine om de pitjes en jeukende haartjes te verwijderen. Vul de puree aan tot 650 ml met appelsap en citroensap. Voeg geleisuiker toe en laat 5 minuten koken. Giet de puree in steriele potten met schroefdeksel en sluit af.

Literatuur

• Chrubasik C, Roufogalis BD, Müller-Ladner U et al. Een systematische review over het effect en de werkzaamheidsprofielen van Rosa canina. Phytother Res 2008; https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/ptr.2400
• Pekacar S, Bulut S, Özüpek B et al. Ontstekingsremmende en pijnstillende effecten van rozenbottel bij inflammatoire musculoskeletale aandoeningen en de actieve moleculen ervan. Curr Mol Pharmacol 2021; https://www.ingentaconnect.com/content/ben/cmp/2021/00000014/00000005/art00006
• Willich SN, Rossnagel K, Roll S et al. Rozenbottel als kruidenmiddel bij patiënten met reumatoïde artritis - een gerandomiseerde gecontroleerde studie. Phytomedicine 2010; https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0944711309002311
• https://sites.google.com/site/kruidwis/kruidenmonografie-a-z/rosa-canina-l
  
• https://kruidwis.blogspot.com/2018/10/rozenbottel-ook-om-te-vermageren.html