Al meer dan honderd jaar geleden schreef H. Roland-Horst het volgend gedicht, vreemd dat toen al volgens de dichteres, veel mensen al vervreemd waren van de natuur. ....er zijn er veel, die dit geluid nooit horen... dichtte zij.
De stilte der natuur heeft veel geluiden
en is toch vol van rust voor ziel en zinnen
die druppelt zacht en ongemerkt naar binnen
tot in ons hart een zilv'ren toon gaat luiden
gelijk met haar. Als we dan weer beginnen
te denken aan wereld-dingen en ze te duiden
merken we dat een kracht, als die van kruiden
in ons gekomen is en ons kalm doet minnen.
Er zijn nu veel, die dit geluid nooit horen:
zij missen het aandachtige en het tere
als wie als kind geen moeder heeft gehad.
Maar de tijd die komt zal mensen weer leren
gelukkig te zijn onder haar akkoorden
en drijven uit hun bloed de koorts der stad.
De nieuwe geboort (1903)
Henriëtte Roland Holst-van der Schalk
3 opmerkingen:
Mooi gedichtje en een prachtig plaatje.
Bedankt voor de reactie. Het gedicht is van Henriette en het plaatje van mij. Groetjes
Om Stil van te worden hoe tijdloos het is....
Een reactie posten