De kaart van de Verçors bijvoorbeeld herinnert mij aan de vele kruidenvakanties die we in de buurt van het stadje Die vele jaren georganiseerd hebben. Herinneringen aan de vele bijzondere planten die we daar ontdekt hebben, en zeker ook herinnering aan de vele bijzondere, lieve en minder lieve mensen die we daar ontmoet hebben.
Dit schreef ik over een wandeling op de Verçors: Op de kaart kijkend zie ik niet alleen wegen, paden en dorpen, maar ook eigen notities. Een dag in juli 1973 lees ik, vertrokken in Archiane om op te klimmen naar de haut plateaux du Verçors en dan weer af te dalen naar onze toenmalige verblijfplaats Abbeye de Valcroissant. Wat een afstand om op één dagje af te leggen en dan sleepte ik ook nog wat onervaren kruidenliefhebbers achter mij aan. Maar we deden het.
....Een groene deuk in de rechte rotsen markeert de afdaling naar Valcroissant. Rechtsaf dus, als we rechtdoor wandelen zouden we in Chatillon en Diois uit komen. Wat ook niet mis is, maar wel ver van huis. Dus 1200 meter naar beneden, soms spectaculair onder de rechte rotsen door, indruk-wekkend zonder gevaarlijk te zijn. Soms, vooral lager, dalen en dwalen we in de mysterieuze hellingbossen onder de eeuwenoude, kronkelige Buxusbomen. Die palmboompjes, wat een verschil met de geciviliseerde buxusbolletjes bij de deftige Vlaamse villa's. Is het dat wat de mens van de natuur verlangt, dat die zich fatsoenlijk gedraagt? Deftig decor voor beschaafd vertier. Ondertussen daveren wij driftig de helling af, testosteron okselzweet, knikkende knieen en overbelaste spieren doen ons voelen dat we lichamelijk leven. Met je lichaam in het landschap!
http://reizen-en-recreatie.infonu.nl/reisverhalen/58414-wandelen-op-de-glandasse.html
En ik heb zelfs een website waar je meer over wandelen kan lezen: https://sites.google.com/site/kruidigwandelen/
3 opmerkingen:
Dag Kruidwis, ik lees je al een tijdje.... En ik wil je sterkte wensen met deze zware tijden! Wat moet het erg zijn om dat waar je zoveel van houd en zo vele herinneringen met zich mee draagt, op deze manier te moeten 'los' laten.
Dag, Hannah
Dank je voor de steun. En tot ziens.
Oh nee, kaarten , fotoboeken , foto's die misschien niet op pc staan, al die herinneringen, ik mag er niet aan denken dat vind ik echt zo erg. Toch nog veel sterkte en het belangrijkste is toch nog dat jullie veilig zijn ...
Een reactie posten