Ik fiets de laatste tijd meer dan ik wandel. Vreemd van mij, wandelen is nochtans mijn tweede natuur. Alleen met fietsen kom je wel wat verder. En zijn er zelfs boodschappen te doen 5 kilometer verder in Huelgoat. Het aangename aan het nuttige paren. Alhoewel is het aangename niet nuttig en het nuttige niet aangenaam?In het terug komen probeer ik een binnendoorwegje en dat is echt wel binnendoor. Holle weg, magisch clair obscuur, Bretagne mag dan wel als regenachtig en grijs bekend staan, toch zijn de wolken, het licht en de binnendoorpaden hier heel bijzonder.
Verdoken huizen aan de holle weg, woekerend groen, huisjes met de luiken dicht, schijnbaar verlaten en toch laarzen aan de voordeur. In Kersaliou komt de enige bewoner schichtig om de hoek gluren. Varens, oude eiken en glimmende paddenstoelen fluisteren verhalen. Ben ik de kabouter van dienst?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten