vrijdag, januari 01, 2021

Goede of kwade mare?

Mist hangt boven de Maas. Grijze, mysterieuze wereld met hier en daar een restje witte, verwarmende sneeuw. Mogelijkheden. Verwachtingen. Nog nooit zijn wensen zo driftig aanwezig geweest. Ik vind een verloren mare-takje, meegebracht van uit de overvloed van ons Bretoense huis. Een onooglijk takje, een gewrichtje vol van symboliek. Een echt takje dat een 'mare' moet brengen. Mare, bekendmaking, bericht, boodschap, hopelijk geen nachtmerrie. Gelukkig nieuw jaar. 

Maretak mythische plant. De gouden toverroede waarmee de Griekse held Aeneas toegang tot de onderwereld verkreeg, zou een maretak geweest zijn. In het Germaanse epos  Edda wordt beschreven hoe de blinde god Hodur de zonnegod Balder met een Maretak als lans gedood heeft.

De maretak wordt door Plinius een allesgenezer genoemd en zo werd hij in de negentiende eeuw nog steeds betiteld in de Keltische landen. Als het ik-bewustzijn zijn hechting aan de wereld van materie en gedachten, oftewel de mare/ illusiewereld verliest, dan kan dit – nu onthechte – individuele bewustzijn als kracht worden ingezet. Het wordt een kracht waarmee alle illusies van het tijdelijke ontmaskerd worden. Zo kunnen alle ziektes die behoren bij het tijdelijke lichaam ermee worden genezen. Het grote offer is dan weliswaar de onthechting van materie en gedachten die behoren bij dit lichaam en al zijn tijdelijke genoegens. De druïden konden dit en sneden de maretak-vampier af van de boom en daarmee van zichzelf of van de gemeenschap. Zij konden naar eigen wil en op hun eigen tijd de reis naar de andere kant maken. Zowel voor Balder als voor het gros van de mensheid is de illusie van de maretak te sterk en zal het moment van inzicht en daarmee de verlossing pas plaatsvinden na het Ragnarok, na het einde der tijden.


Geen opmerkingen: