Op zoek naar onze kater, ontdek ik langs de grindweg aan de overkant van ons Bretoense huis een oude steengroeve die jaren geleden volgestort werd met oude, eikenbomen. Een hallucinant zicht, tientallen stammen half weggerot en begroeid met mos liggen kriskras langs de helling. Een waterval van bomen! Alsof ik een oeroud dinosauruskerkhof ontdek. Een bomenkerkhof!
Natuurlijk probeer ik dit te fotograferen, alleen is het bijna onmogelijk om het immens gevoel weer te geven die de plek om mij maakt. Halsbrekende toeren haal ik uit om de foto van mijn leven te maken, maar de levende plek is sterker dan mijn digitaal papier. Bij deze toch enkele foto's, en... ik blijf het verder proberen.
2 opmerkingen:
En waarschijnlijk helemaal niet terzake doende: Is de kater intussen al terecht?
(En intussen maken wij ons klaar om een paar dagen naar Frankrijk te vertrekken... Onze bestemming ligt nog wat zuidelijker dan jouw stekje, maar warmer zal het daar in de buurt van de Puy de Dôme allicht niet zijn...)
Wat late reactie. De kater is terecht en ook al weer enkele keren opnieuw weg geweest.
Een reactie posten